Dag 4: “Ik moet zuipen!”

Heerlijk om zo op tijd naar bed te gaan, maar het nadeel is dat ik om 04:00 uur wel echt weer wakker was. Dat zal de jetlag wel zijn, vrees ik. Om de rest van het huis niet te storen, pakte ik mijn MacBook en ging ik weer een beetje rommelen met mijn blog. Is dit misschien een geheime kwaliteit die ik bezit, bloggen schrijven. Het bevalt mij in ieder geval wel. Op het moment dat ik dit stukje (de laatste zin die hier nu staat) schrijf, is het 05:30 uur. Dat is precies 24 uur nadat ik geland was in Melbourne en wat heb ik het naar mijn zin! Vandaag gaat een toffe dag worden, maar nu eerst kijken of ik nog even wat slaap kan pakken.

Van dat plan kwam weinig terecht. Gelukkig had ik een solide zeven uur slaap achter de rug, dus was ik wel uitgerust. Om de tijd een beetje door te komen heb ik de ‘Roadtrip Australië 2019’-playlist aangezet en een beetje muziek geluisterd. Dit deed ik totdat ik de vogels hoorde fluiten. Wat is dat een andere manier van wakker worden zeg. Die duif die ik in Den Haag hoor roekoeën mis ik hier absoluut niet! Nu maar hopen dat ik de hele dag goed wakker kan blijven…

Na een paar uur in bed te zijn gebleven, besloot ik om er rond 09:00 uur toch maar uit te gaan. Daar zag ik dat Manon en haar moeder ook al wakker waren. Het ontbijt werd klaargemaakt en ik genoot van een lekker kop thee, toast en wat muesli. De plannen voor vandaag werden een beetje doorgenomen. Het was allemaal vrij simpel, stap 1: boodschappen doen voor de aankomende dagen, stap 2: thuiskomen voor een kop thee, stap 3: roadtrip. Makkelijk genoeg, zodat zelfs ik dit kan doen.

Zogezegd, zo gedaan. Manon en ik gingen naar de supermarkt om wat dingen te halen. We hebben het bescheiden gehouden, maar dat was niet makkelijk. Er waren een hoop lekkere dingen om uit te proberen (vooral qua chocolade). Een ding dat opviel was dat de Pringles bussen hier smaller zijn dan bij ons, nou maar hopen dat er daardoor niet minder inzit. Na de boodschappen vertrokken we weer naar huis en liet Manon haar oude basisschool zien.

Met een heerlijk kopje thee, ging ik even op onderzoek uit naar het huren van auto’s. Gelukkig heb ik nog een contact in Australië zitten die bij een reisbureau werkt. Zij heeft me geholpen met een aantal websites. Daar heb ik even op gesurft en ik kwam tot een keuze van een auto. Vanaf dinsdag 30 juli ben ik de trotste eigenaar van een heuse slaapauto. Deze kan ik op Sydney Airport ophalen en lever ik weer in bij Cairns. Extra reden om toch tot Cairns te rijden nu, anders heb ik een probleem… Samen met de hulp van de moeder van Manon, die tips gaf over bepaalde apps als WikiCamps en Maps.me, kwam ik een heel eind voor mijn avontuur na Melbourne. Daarna konden we ons klaarmaken voor de grote roadtrip!

Toen was het zo ver, de roadtrip kon beginnen. Het was ondertussen al een paar uur later dan gepland, maar dat geeft niets, er moesten eerst wat dingen geïnstalleerd en gedownload worden met WiFi en dat duurde even. Daarom was onze eerste stop van de roadtrip al binnen vijf minuten, Manon had even een dubbele shot cafeïne nodig om wakker te blijven. Had ik dat ook maar gedaan, maar dat hoor je zo meteen wel.

Goed, de roadtrip was weer begonnen na de koffie van Manon en onze eerste (echte) stop was Little Creatures Brewery. Wat?! Een brouwerij?! Dat terwijl je de natuur kunt bezoeken?! Ja, dat klopt! Een van mijn missies in Australië is om het bier te testen. Iemand moet het doen en ik offer me wel weer op. Na een goed uur rijden, kwamen we uiteindelijk aan bij de brouwerij. Daar zagen we dat er niet alleen Little Creatures Brewery was, maar ook White Rabbit Brewery. De deur was open, dus gingen we maar naar binnen. Daar kregen we een impressie van hoe hun bier gemaakt wordt, aan de hand van bordjes met nummers. Zo konden we stap voor stap lezen wat ze doen.

Aan het eind van de bordjes (het waren er negen of tien, dat weet ik niet meer), was de bar. De bardame kwam naar ons toe en vroeg wat we wilden. Mijn antwoord was vrij snel duidelijk: “Ik zou graag jullie bier willen proeven, kan ik een aantal proefmonsters krijgen?” Dat kon en ik mocht er vier uitkiezen. Dat was zo gebeurt en toen gingen we zitten. De vier biertjes smaakten allemaal erg lekker, maar de een nog iets beter dan de ander natuurlijk.

Toen de biertjes op waren gingen we naar de volgende brouwerij, alwaar we ook wat gingen eten. Bij het eten van de hamburger nam ik ook een biertje, maar nu wel van Little Creatures Brewery. Ook dit biertje was weer lekker, maar ik merkte wel dat ik nog niet helemaal bij was gekomen van de jetlag. Na vier proefglazen en een normaal glas, voelde ik de biertjes al zitten.

Daarom besloten we maar om de proeverij in deze brouwerij uit te stellen naar een eventuele andere keer. Het leek ons het verstandigst om de AirBnB op te zoeken. Van de roadtrip zelf maakte ik vrij weinig mee, want ik viel onderweg in slaap. Leuk, zo’n roadtrip. Tegen het einde van de reis maakte Manon me wakker, om de oceaan te laten zien. Gelukkig zag ik dan toch niet iets. Na even uitgestapt te zijn en foto’s genomen te hebben van de oceaan, vervolgden we onze reis die nog zes minuten zou duren.

De laatste zes minuten waren erg mooi om naar buiten te kijken. Het begon al donker te worden en daardoor ziet alles er nog magischer uit. De oceaan was rustig, de weg was rustig, er vormden mooie wolkenvelden en we zagen op de achtergrond de vuurtoren Split Point Lighthouse. Schitterend beeld.

Aangekomen bij de caravan (weet je nog, die retro caravan?) werden we begroet door de eigenaar, die ons een rondleiding gaf door de caravan. Dat was natuurlijk zo gedaan, want het is en blijft een caravan. Ze liet ons ook zien waar de badkamer en toilet is. Nadat ze dat gedaan had, was het tijd om ons te installeren. De koffers en tassen werden uit de auto gepakt en er werd thee gezet.

Dan zijn we nu bij het ‘nu’-gedeelte. Ik zit hier aan de tafel mijn ‘Dag 4: “Ik moet zuipen”’-blog te schrijven en heb alweer moeite om mijn ogen open te houden. Op tafel staan TimTam’s (Australische chocolade biscuits) die je, voor de echte Australische ervaring, moet gebruiken als rietje om je thee mee op te drinken. Heerlijk genieten zo, het voelt alsof ik op vakantie ben.

Om de tijd een beetje te doden (want naar bed gaan om 18:30 uur is wel erg vroeg, al was het zeer aantrekkelijk), deden we nog even een kaartspelletje. Lekker ouderwets ‘pesten’. Tijdens het kaarten dronken we nog een kopje thee en praatten we een beetje na over de dag dat was geweest en over de dag dat gaat komen (mede omdat de kaarten allemaal plaatjes bevatten van de Great Ocean Road).

Ik hoop morgen minder last te hebben van de jetlag en gewoon door te kunnen slapen (en dus ook een bier of 2 meer te kunnen pakken, zonder in te storten). We gaan over de Great Ocean Road rijden en mooie plekken bezoeken, kangoeroes bekijken en hopelijk ook koala’s spotten. Maar voor nu, om 20:00 uur, zeg ik welterusten. Gido out.