Dag 2: “En ik vlieg, vlieg, vlieg, als een vlieger…”

Dag 1 ging ongestoord over naar dag 2. Om 00:00 uur werd het licht gedimd in het vliegtuig en zie je dat steeds meer mensen hun ogen dicht doen. Er zijn nog een aantal passagiers die een film kijken of ‘kijken’. Wie zegt dat mannen niet kunnen multi-tasken zit er mooi naast, want op het moment van schrijven is de derde film, Dumbo, nog altijd bezig. Ik moet nog 8 uur en 45 minuten, maar zoals het nu gaat is het goed vol te houden.

Na de film begon ik toch wel moe te worden en besloot ik toch even te slapen. Dat was niet heel makkelijk, want mijn Franse buurman nam nogal wat ruimte in beslag en werd soms iets te close met me. Toch is het me gelukt om een soort van 5 uur te slapen. Toen ik wakker werd moest ik nog 2,5 uur in het vliegtuig zitten. Dat was precies genoeg voor een vierde film, namelijk The Mule. Oké, ik heb een klein beetje gefaald met de challenge, maar ik heb wel mijn best gedaan, ja? Tijdens de film kregen ook nog ontbijt geserveerd. Wat een luxe allemaal. Het laatste half uur bestond voor mij vooral uit spelletjes spelen op het scherm en kijken waar op de wereld we ons bevonden.

Na een emotioneel afscheid met mijn buurman (hij dronk zowaar jus d’orange bij zijn ontbijt!), was het tijd om mijn weg alleen te vervolgen. Ik liep het vliegtuig uit en zocht naar het Transfer bordje. Deze was vrij snel gevonden en een deel van de informatie over Melbourne stond er al op. Ik wist dat ik naar Terminal 1 moest en later zou de Gate bekend gemaakt worden. Een toiletbezoek was natuurlijk ook nodig, dus nadat ik de gate gevonden had, zocht ik een toilet. Deze zijn gelukkig goed aangeduid en het duurde niet lang of ik vond er een. Wat is het fijn op het vliegveld in Singapore dat ze uitleggen hoe je zo’n bidet nou eigenlijk gebruikt, met een mooi bordje.

Ook kwam het besef bij mij ineens (dit besef kwam niet per se op het toilet) dat het moeilijk gaat worden om te bepalen wanneer ik mijn blog online zet. Hier in Singapore wonen ze namelijk zes uur in de toekomst en straks in Melbourne acht uur in de toekomst! Dus mocht je willen weten wat er in de toekomst gebeurt, ik heb het antwoord voor je! Op het moment van schrijven is het hier al bijna etenstijd (16:40 uur) en hebben de meeste vakantiegangers in Nederland waarschijnlijk pas net hun waterkoker aangezet voor een kopje thee (10:40 uur).

Ik ging even rustig zitten en aan mijn blog werken, totdat ik ineens bedacht dat het misschien handig is dat ik even naar de transferbalie zou gaan. Ik was gelijk aan de beurt en vroeg of ik nog iets speciaals moet doen voor mijn vlucht naar Melbourne. De vrouw vroeg mijn paspoort en boardingpass en controleerde dit. Toen vroeg ook zei of ik een visum had en of ik het document kon laten zien. Ik antwoordde dat ik een visum heb en dat ik dan even het bestand moet openen op mijn e-mail. Helaas heb ik geen 4G op mijn telefoon in Singapore, dus de e-mail openen lukte niet. Gelukkig had deze mevrouw mijn visum al gevonden en ontdekte een fout. Dit was waarschijnlijk dezelfde fout die de vrouw op Schiphol ontdekte. In plaats van een ‘0’ heb ik een ‘o’ ingevuld (in mijn verdediging, op mijn paspoort ziet de ‘0’ er erg veel uit als een ‘o’…). Gelukkig heeft deze vriendelijke vrouw gelijk een berichtje naar Australië gestuurd en wacht ik rustig op het antwoord. In het ergste geval moet ik een nieuw visum aanvragen en ervoor betalen. Fingers crossed!

Hoewel ik van nature niet snel zal stressen of me zorgen zou maken, kneep ik hem toch een klein beetje. Ik zat te wachten tot de vrouw mij weer zou roepen. Tien minuten later was het antwoord. De vrouw achter de balie riep mij en had de grootste glimlach die je jezelf voor kunt stellen. “They changed the ‘o’ to a ‘0’ for you, sir. And here is your new boardingpass. Have a great holiday.” Ik schudde haar hand en bedankte haar voor haar hulp. Ik kon haar wel zoenen, maar dat leek me wat ongepast. Nu kan ik weer rustig zitten bij gate D46 en wachten tot het boardingproces voor de laatste keer plaats gaat vinden.

Om 19:00 uur lokale tijd (13:00 uur Nederlandse tijd) ging de gate open. Voordat je bij de gate mocht zitten, moest je eerst je bagage weer naar laten kijken en door een poortje heen lopen. Vooraf zei een van de medewerkers dat je geen water mee naar binnen mag nemen en je laptop uit je tas moet. Beide geen probleem voor mij, ware het niet dat ik nog best veel water in mijn flesje had zitten. Een echte Hollander als ik ben en gezien het feit dat ik toch echt betaald heb voor dat water, dronk ik het in een teug op. Grootste fout die je kan maken, voordat je een ruimte ingaat waar geen toiletten meer zijn. Lesje geleerd. Ik ging zonder moeite (maar wel met een volle blaas) het poortje door en zag daar het vliegtuig staan waar ik in zou gaan stappen. Een soort van dubbeldekker bus, maar dan zo een die de lucht in gaat.

Dat is wat ik tot nu toe al leuk vindt aan de eerste twee dagen (al voelt het al langer om eerlijk te zijn). Alle indrukken die je krijgt zijn fantastisch. Zo vind ik het bijvoorbeeld fascinerend dat ik op maandag 22 juli om 14:30 uur het vliegtuig instapte op Schiphol en om 15:45 uur landde in Parijs. Dat is nog niet zo denderend, maar dat ik dan diezelfde dag het vliegtuig instapte richting Singapore, welke vertrok om 20:50 uur. Oftewel, ik vertrok in de avond richting Singapore en ik kwam eind van de middag aan. Het voelt echt alsof ik een hele dag heb overgeslagen. De laatste vlucht zal iets minder vreemd voelen, want ik ga ‘maar’ twee uur verder de toekomst in. Of zo’n lange vlucht waar je de tijd hebt om films te kijken. Of zoals bij de laatste vlucht, een dubbeldekker vliegtuig. Er gaat (letterlijk en figuurlijk) een wereld voor me open.

Daar zat ik dan bij de gate. Had ik net een half flesje naar binnen zitten atten en dat voelde ik al gelijk in mijn blaas. Om de tijd een beetje te doden, pakte ik een puzzelboekje en wachtte ik tot we mochten boarden. Er werd om 19:30 uur omgeroepen dat we mochten boarden en dat ging in groepen. Natuurlijk luister ik niet, dus ik ging gewoon ergens in de rij staan en hoopte op het beste. Dit was uiteindelijk geen probleem, want volgens mij hadden ze zelf ook geen idee meer wat er gebeurde. Dat klinkt hoopvol voor de vlucht…

Toen stapte ik het vliegtuig in en zag hoe immens het is. Jammer genoeg heb ik maar een lerarensalaris, dus hoe het hierboven eruit ziet kan ik niet zeggen. Maar ik kan wel een beeld schetsen. Ik zit op de benedenverdieping en de stewardess vertelde me welke kant ik op moest. Stoel 70C, aan het gangpad, want weet je nog? Ik settelde mezelf en ging op zoek naar leuk wat leuke films. Ik zag een heuse ‘Marvel-collection’, ‘Harry Potter’ en ‘Disney-collection’. Dit wordt leuk! Ik eindigde bij de vorige vlucht met Moana, dus die kan ik nu mooi afkijken.

Bij de vorige vlucht had ik het erover dat mijn buurman zo stonk. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik ook niet graag mijn eigen buurman zou willen zijn nu. Gelukkig heb ik geen sigaretten- en alcohollucht om me heen hangen, maar mijn zweetlucht is al ellendig genoeg. Sorry buurvrouw! Blijkbaar vond het vliegtuig of het personeel ook dat ik stonk, want zo af en toe kwam er een druppel naar beneden vallen. Heerlijk zo’n gratis douche, terwijl je een film kijkt.

De stewardess kwam langs met een menu kaart voor het eten van vanavond en ik was ondertussen druk bezig met het zoeken naar het juiste gaatje voor mijn koptelefoon. Het is allemaal niet zo makkelijk als je denkt. De eerste film die ik afkeek was Moana. Deze duurde niet meer zo lang, dus kon ik al vrij snel door naar de tweede film, Annabel. Heerlijk om een horrorfilm in het vliegtuig te kijken. Tijdens de tweede film kwam het eten ook langs. Dit keer moet ik zeggen dat het niet verkeerd was, een heerlijke garnalen salade, lekker kruidenbroodje en een mousse met passievrucht/mango. Na de tweede film leek het me het verstandigst om even te slapen. Om 23:00 uur (mijn tijd, wat volgens mij nog Singapore-tijd was) werden de lichten gedimd en een half uurtje later ging ik lekker slapen. Dag 3 zit er al aan te komen! Wat een spanning allemaal!