Dag 15: “You better play that sax”

Ook vandaag werd ik weer lekker rustig en op tijd wakker. Zou ik het op tijd wakker worden vol houden in Nederland? Dat zou wel een hoop gehaast schelen elke dag… Vandaag weer een redelijk rustige dag, met na lange tijd weer wat wandelen.

Vanmorgen was het opstaan iets frisser dan gister, maar een lekkere, warme dikke trui aan en alles komt goed. Ik liep naar de keuken waar ik zag dat Brenda ook al klaarwakker was. Ik kreeg een kop thee en werd rustig wakker. Toen Brenda Senna naar school ging brengen, was het tijd voor een ontbijtje en daarna rustig een boekje lezen, buiten in de zon (daar was het gek genoeg warmer dan binnen).

Brenda kwam na een tijdje weer terug en vertelde me over twee plekken waar ik naar toe zou kunnen, namelijk een berg genaamd Mount Coolum en Buderim Falls. Beide plekken waren niet ver weg en zijn goed te doen. Ik trok mijn wandelschoenen weer eens aan, startte de auto en vertrok richting Mount Coolum.

Daar aangekomen parkeerde ik de auto en volgde ik de weg naar boven. Het pad bestond uit vrij steile treden en vooral veel treden. Goed voor de kuiten, want die begon ik al wel te voelen. Iets met conditie ofzo? Doordat de treden niet altijd gelijk verdeeld waren, moest ik goed kijken waar ik liep. Daardoor kon ik niet per se genieten van de omgeving tijdens het lopen, maar wel als ik stilstond. Hoe hoger ik kwam, hoe steiler en ongelijker de treden.

Na iets meer dan een half uur was ik bovenaan en stond ik daar midden in de zon te genieten van het uitzicht. Ik kon het vliegveld van Noosa zien, de stranden en een hoop huizen. Het verveelt nooit om op een top te staan en te kijken naar de omgeving.

Toen ik alles wel zo’n beetje gezien had, was het tijd om weer naar beneden te lopen. Ook dit moest voorzichtig gebeuren, want de kans op wegglijden was zeker aanwezig. Het was vrij druk op de weg, dus ik moest regelmatig even wachten tot de mensen voorbij waren. Dit was geen probleem, want dan kon ik ook weer een beetje bijkomen en genieten van de weg terug.

Bij de auto aangekomen was het tijd om het volgende adres in te voeren. Dit was Buderim Falls. De naam zegt het al, het was een waterval. Maar daaromheen lag een mooi stuk regenwoud waar ik doorheen kon lopen. Ik nam de lange route naar de waterval, zodat ik kon genieten van de omgeving. Bij de waterval aangekomen zag ik een trappetje naar beneden. Deze volgde ik en stond ik heel dicht bij de waterval. Ook zag ik mensen van de andere kant aankomen, dus dat betekende dat er een pad was. Ik liep die kant op en kon niet echt een pad vinden. Geen probleem, dan maak ik mijn eigen pad wel. Dit deed ik tot ik echt niet meer verder kon, daarna liep ik weer terug naar de waterval om het pad te vervolgen.

Dit was niet heel lang meer, dus kwam ik weer bij de auto aan. Ik had beloofd rond 13:30 uur weer terug te zijn, want ik zou meegaan naar de school van Senna om daar de Parade te zien (een soort van bijeenkomst van de hele school waarin oorkondes uitgedeeld worden, informatie gegeven wordt en een groep een presentatie geeft). Het was nog vrij vroeg, dus bedacht ik om richting het strand te gaan waar ik gister ook was. Ik was helaas niet de enige met dat idee, want het was enorm druk. Daarom reed ik maar weer terug naar huis.

Daar at ik een broodje en maakten we ons klaar om naar de school te gaan. Deze was niet ver weg, dus kwamen we mooi op tijd aan. Brenda liet me een beetje van de school zien en we zagen dat de kinderen al liepen naar de zaal. Wij volgden de kinderen en namen plaats op de stoelen. De Parade is eigenlijk ongeveer hetzelfde als wat ik heb op de school waar ik werk. Maar leuk om eens in een ander land mee te maken en leuk om een school in Australië te bezoeken.

We vervolgden onze weg naar huis en daar voelde ik de temperatuur van hun zwembad. Ik ben al een tijdje in de verleiding om hierin te springen, maar het water is toch wel erg koud (ondanks de titel van gister). Dan maar weer naar binnen. Daar dronk ik een kopje thee en wilde Senna de Cup song beweging van gister nog een keer doen. Prima, ik doe wel mee. Vanuit deze beweging gingen we over op een bekert oren bouwen. Dat leidde tot de Minute To Win It-spel. Dit zijn allemaal uitdagingen die je in maximaal een minuut moet voltooien. Degene die als eerste de uitdaging voltooid heeft gewonnen. We deden een aantal uitdagingen, zoals een toren bouwen met bekers en weer afbreken, penne pasta aan een spaghetti rijgen, een beker toren bouwen met pingpongballetjes in de bekers en de all-time favorite, de cookie challenge. We hadden echter koekjes, maar ik had nog wel een reep chocola in de auto. Dat werkte ook. Het resultaat was hilarisch, zie de foto’s en het filmpje.

Ook leerde ik Senna het spel beerpong (zonder bier natuurlijk). Ik stond voor, maar toen moesten we eten, want we moesten nog weg vanavond. Het eten was weer heerlijk bereid door Brenda (rody curry). Dit ging er goed in en vervolgens vertrokken we richting het theater waar een orkestrepetitie plaats zou vinden.

Daar aangekomen waren we de eerste. Dat betekende dat ik de piano even uit kon testen zonder dat veel mensen het hoefde te horen. Langzaamaan druppelden de muzikanten binnen en de dirigent ook. Ik stelde me voor en hij vertelde me dat hij zo terug zou komen met een saxofoon. Dit gebeurde en hij kwam terug met een tenorsaxofoon. Deze saxofoon was al vrij oud en het kurk was zo dun, dat het mondstuk er steeds overheen gleed. Maar dat maakt niets uit, ik kon even lekker meespelen. We speelden drie liedjes en de dirigent deed het met zoveel enthousiasme, dat ik het helemaal niet erg vond dat ik uiteindelijk vrij weinig noten gespeeld heb. Daarnaast kon ik Senna ook mooi helpen af en toe, dus ik was lekker bezig.

Rond 19:00 uur was de repetitie weer afgelopen. Ik bedankte de dirigent en we vertrokken weer richting huis. Daar aangekomen was Norbert weer terug van zijn cursus. We hebben nog even wat zitten praten op de bank, Senna heeft nog een dansvoorstelling gegeven en we hebben lekker (zelfgemaakte) tiramisu op. Nu is het 22:30 uur en is het weer tijd om naar bed te gaan. Morgen ga ik dan echt naar de Australia Zoo! Maar voor weer welterusten en tot morgen!