Dag 6: “Hier aan de kust”

Daar lig je dan om 02:30 uur, klaarwakker… Dan maar even een wandeling naar het toilet, misschien dat gaat helpen om weer te gaan slapen. Ik kan je zeggen, dat hielp niet. Rond 04:15 uur ging ik maar weer naar buiten en nam ik een puzzelboekje mee om me te vermaken. Ik heb een Zweedse puzzel gemaakt, liep wat rond en ging weer naar binnen en liggen. Ook nu weer niet slapen. Dan maar mijn koptelefoon pakken en muziek luisteren en wachten tot ik in slaap val. Ik kan je zeggen, dat is niet gelukt. Ik ben, op het moment van schrijven, dus al 4,5 uur wakker. Het is nu 07:00 uur. Ik heb een warme douche genomen en mezelf klaar gemaakt voor de dag. De zon schijnt op te komen om 07:30 uur, dus dan maar naar het strand en daarvan genieten. Zo halen we er toch nog een geluksmomentje uit.

En een geluksmomentje was het. Was is de oceaan schitterend als de zon opkomt en wat is de omgeving betoverend! Een mooie wandeling naar de vuurtoren, met een opkomende zon en de golven die breken tegen de rotswanden. We hoopten nog wat walvissen te spotten, maar die lagen waarschijnlijk nog te slapen. Wel waren er een hoop magpies (vogels) die een mooie serenade voor ons brachten. Genietend van het uitzicht, besloten we toch maar weer richting de caravan te gaan om de dag te vervolgen.

Bij terugkomst ruimden we de caravan op en maakten we ons klaar om te vertrekken. Ik had het meeste al ingepakt voordat we naar het strand gingen, dus voor mij was het zo klaar. De laatste afwas een beetje doen en de auto inpakken. Dat was allemaal zo gepiept, dus konden we onze reis voortzetten. We hadden er al een mooie ochtendwandeling opzitten en we gingen opzoek naar een plek waar we een heerlijk ontbijtje konden eten. Manon kwam met het idee om naar Poppie’s te gaan, wat in de buurt van de kangoeroes is. Dus daar gingen we!

Voordat we bij Poppie’s aankwamen, reden we langs de Anglesea Golf Club, waar vaak kangoeroes gespot worden. Nou zeggen ze dat Australië vol zit met die dieren, maar ondertussen heb ik er nog maar 1 gezien. Ik begin bijna te denken dat het een soort mythe is. Dan maar naar Poppie’s voor een heerlijk kampioensontbijtje. Gepocheerde ei met bacon op een stuk brood. Heerlijk, ik kan er weer een dag tegen aan! Ondertussen even mijn overnachting geregeld voor vanavond en we kunnen weer door naar de volgende bestemming, namelijk Point Addis.

Maar voordat we daar naartoe gingen, moest ik nog even wat dollars pinnen. En dat deden we bij een klein soort winkelstraatje in Anglesea. Lopend door dat straat zag ik een paar kaketoes die totaal niet mensenschuw waren. Met een kaketoe deed ik een klein dansje (al was ik degene die het meeste danste, ik denk dat hij vond dat ik in de weg van de bakkerij stond). Nadat hij er genoeg van had vloog hij naar de andere bank, zodat ik niet meer in zijn beeld van de bakkerij stond.

Vanaf Point Addis konden we Addis Beach zien (waar een hoop surfers actief waren) en daar was de Koori Cultural Trail, met een look-out helemaal bovenaan. Dit was een heerlijke, avontuurlijke wandeling met een rotsachtige pad. Helemaal bovenaan was een schitterend uitzicht over Addis Beach en dus ook op alle surfers die probeerden de golven te pakken. Hoewel het weer best frist is, is het wel goed uit te houden. Er staat niet veel wind, wat het dragelijk maakt.

Na een aantal minuten liepen we weer naar beneden om vervolgens het strand op te gaan. Wat voel ik me nietig tussen die hoge rotsen en de enorme oppervlakte van de oceaan. Maar wat is het adembenemend. Een beetje rondstruinen en krabben zoeken tussen de stenen (niet gevonden overigens) en weer terug de klif op om naar de auto te gaan. Daar zagen we een hoop surfers zich klaarmaken om te surfen. Met de auto gingen waren we onderweg terug naar Melbourne, waar ik naar mijn voorlopig laatste slaapadres ga voordat ik naar Sydney ga.

Dit is bij de ouders van een oud-collega van me, Kate, die vorig jaar naar Melbourne is verhuisd. Maar het is goed anderhalf uur rijden voordat we daar zijn, dus in de tussentijd maar muziek luisteren, blogje schrijven en genieten van de Australische landschappen. Het weinig slapen eist zijn tol, want op het moment van schrijven (12:26 uur) begin ik al een dip te krijgen. Gelukkig hebben we nog wat Coca-Cola Zero om me wakker te houden (soort van).

De rit naar de wijk Beaumaris in Melbourne verliep gemoedelijk. Toen we de stad inreden werd het wat druk, maar gelukkig niet te druk. De route naar de wijk was langs Beach Road, wat, je raad het vast al, langs het strand ligt. Dit is een ander soort strand als die ik de afgelopen dagen heb gezien. Dit is namelijk niet de oceaan, maar een baai. Desalniettemin een schitterend uitzicht. Om 14:00 uur had ik afgesproken bij het huis van de ouders van Kate te zijn. We waren echter een stukje vroeger, dus reden we even naar het strand toe. Het was hier lekker rustig. Iets over 14:00 uur stapten we weer in de auto om richting het huis te gaan.

Bij het huis stond de vader van Kate mij al op te wachten. Hij heette me welkom in zijn huis en in deze buurt van Melbourne. Ik nam afscheid van Manon (die ik morgen voor het laatst in Australië zal zien, want ze is zo lief om me naar het vliegveld te brengen) en stapte het huis binnen. Daar werd ik ook gelijk welkom geheten door de moeder van Kate. Ze zijn erg zorgzaam en zorgde ervoor dat ik gelijk eten en drinken kreeg. Doordat de man van Kate mijn blogs leest, wisten de ouders dat ik een bier-fanaticus ben. Daarom hadden ze vier verschillende flesjes bier voor me gekocht. Eerst maar even een kop thee, dat leek me het verstandigs. Ik was ten slotte al om 02:30 uur klaarwakker en nu was het pas iets over 14:00 uur, ik had er al een halve dag opzitten zeg maar.

Ze zorgden ervoor dat ik me enorm thuis voelde, lieten mijn kamer zien en zorgden ervoor dat er aan niets ontbrak. Ik weet niet precies hoe laat, maar volgens mij nog voor 15:00 uur kwam Kate langs met het eten (en ze bleef natuurlijk ook om te eten). Ze bereidden het eten voor, terwijl ik lekker mijn eerste biertje weg zat te werken (een heerlijke Fat Yak). Iedereen was lekker druk bezig, maar ik mocht niets doen. Ik moest lekker ontspannen. Dat hoef je mij maar een keer te zeggen.

Kate had ook haar twee honden meegenomen en ze (niet de honden! Kate en haar vader natuurlijk!) vroegen of ik zin had om mee te gaan en een wandeling te maken langs het strand. Dat aanbod kon ik niet afslaan en ik liep lekker met ze mee. Daar vertelde de vader van Kate mij een hoop geschiedenis over deze wijk van Melbourne. Een tram die door paarden werd getrokken reed door de straat, bij een bepaald stukje van het strand werden mosselen (die net gevist waren) verkocht en over de gevaarlijke blue ringed octopus. Dat is zo mooi aan Australië: alle inwoners zijn lekker kalm over al die lieve dieren die als enige doel hebben je te vermoorden. Het werkt wel, ik ben daardoor ook rustiger. En daarnaast, zoveel wildlife heb ik nog niet gezien.

Na een lekkere ronde liepen we weer terug naar het huis toe, waar ik verplicht op de massagestoel moest gaan zitten. Ik vertelde dat ik eerst mijn blog van dag 5 (staat nu online!) af wilde maken, voor de fan die ik heb in Australië. Daarnaast had ik nu ook eindelijk WiFi, dus ik wilde er vanaf zijn. Toen de foto’s waren geüpload, was het tijd om de foto’s in de blog te plaatsen (wat een rot werkje trouwens!). Toen ook dat gedaan was, kon ik de blog uploaden en naar de massagestoel. Hier heb ik een paar heerlijke rondes gezeten.

Toen was het eten langzaamaan klaar en vroegen ze of ik een biertje wilde. Ik zei dat ik de Little Creatures (voor de oplettende lezer een bekende naam) wel wilde proberen. Dus de fles werd open gemaakt en het eten werd geserveerd (kip, aardappelen en groente, heerlijk!). Doordat ik zo weinig geslapen had afgelopen nacht (ik was ondertussen al een lekkere 16 uur wakker), had ik niet veel eetlust en begon ik steeds uitgeputter te raken. Toch moest het toetje er ook nog in en daarna tijd om uit te buiken.

Dat uitbuiken deden we aan de hand van het programma Bondi Rescue. Bondi is een strand in Australië die erg populair is en waar dus een hoop ongelukken gebeuren. Ondertussen moesten mijn voeten omhoog en moest ik lekker genieten van mijn kopje thee en het programma. Dat kon ik wel. Aan het eind van het programma vond ik het tijd om even een lekkere, warme douche te pakken en dan rustig op bed de blog van dag 6 af te schrijven (nu online!). Ik bedankte de ouders, zei welterusten en liep naar boven. Daar poetste ik mijn tanden en ruimde ik mijn tas op. Toen dat alles gedaan was, ging ik op bed liggen en de blog afschrijven. En dat is precies waar we nu zijn. Het is nu 20:34 uur en ik lig in een heerlijk tweepersoonsbed, klaar om mijn ogen dicht te doen.

Ik hoop enorm van harte dat ik vanavond een goede nacht heb, waarbij ik in een stuk door slaap. Morgen gaat de wekker al om 05:45 uur (wat geen probleem was de afgelopen nachten), want ik vlieg al om 08:25 uur naar Sydney en moet mijn spullen droppen. Daarna heb ik twee hele dagen in Sydney. Alles is geregeld, behalve de slaapplek. Die zal ik morgen ter plekke even moeten zoeken. Voor nu, veel leesplezier en welterusten vanuit Melbourne!