Dag 35: "And now, the end is near, and so I face the final curtain"

4.066 kilometer in 26 dagen. Dat is de eindstand van Sydney naar Cairns en daarboven. Ik had de auto 26 dagen in ieder geval, ik deed er 23 dagen over om te eindigen in Cairns. En wat een roadtrip was het! Ik zit nu op het vliegveld van Cairns te wachten op mijn vlucht die eigenlijk in de ochtend had moeten plaatsvinden als ik beter had opgelet. De roadtrip is officieel tot een einde gekomen vandaag, want ik vertrek weer naar Melbourne.

Vanmorgen sliep ik een beetje uit. Rond 09:15 uur werd ik echt wakker en maakt eik me klaar voor de dag. Ik kon niet te rustig aandoen, want om 10:00 uur moest ik uitchecken. Ik douchte snel, poetste mijn tanden en maakte vlug een ontbijt. Vervolgens pakte ik alles in en checkte ik wat ik nog overhad. Dit waren nog een aantal dingen, zoals brood, beleg, fles water en een zak chips. Ik stopte alles in een tas en liep naar de overburen. Ik klopte aan en vroeg of ze mijn spullen, gratis, over wilden nemen. Dit wilden ze wel, dus was ik er mooi van af.

Iets voor 10:00 uur liep ik naar de receptie waar ik werd geholpen door een Nederlandse medewerker. Het eerste wat hij deed was mij nog feliciteren met mijn verjaardag. Blijkbaar was het een groots iets bij de receptie. Ik checkte uit en hij vertelde me dat ik mijn spullen hier mocht achterlaten en nog op de camping rond mocht lopen. Ik vertelde dat ik eerst even mijn tas goed in wilde pakken en dat ik daarna mijn rugzak wel af zou leveren.

Ik liep naar de minimarkt, haalde een kop thee en begon mijn tas in te pakken. Dit duurde niet heel lang. Vervolgens gaf ik de rugzak af bij de receptie en praatte een beetje met de Nederlander. Ondertussen had ik nog tot 15:00 uur om mezelf te vermaken (want om die tijd was er een shuttlebus die me gratis in het centrum af kon zetten, waar ik een kennis zou ontmoeten). Ik besloot de tijd te besteden bij het zwembad (zonder te zwemmen, want ik wilde niet dat alles weer nat zou worden) en lekker mijn boek te lezen. Deze is bijna uit, dus dat wordt mijn doel voor vandaag.

Ik spendeerde dus de hele dag bij het zwembad, eerst de ene dan de andere. Haalde nog een kop thee tussendoor en ging weer naar het zwembad. Aangekomen bij de ‘lagoon’ ging ik zitten op een stoel en voelde ik constant druppels. Eerst dacht ik dat het door de ‘in-het-water-springende’-kinderen waren, maar het bleek regen te zijn! Zolang had het al niet geregend, dat ik vergeten was hoe het voelde. Ik schuilde onder een afdakje en ging daar verder lezen. Daar ontmoette ik een Duits gezin en raakte wat aan de praat.

Rond 14:00 uur liep ik weer naar de minimarkt en haalde ik een sandwich. Daar genoot ik van en wachtte ik rustig op de bus. Iets voor 15:00 uur haalde ik mijn bagage weer op en kleedde ik me om in spijkerbroek en wandelschoenen. Dit heeft twee redenen. Ten eerste ga ik weer naar het zuiden waar het koud is, vooral in de avond en ten tweede scheelt dat weer ruimte in mijn tas. Om 15:00 uur stapte ik in de shuttlebus en reed ik naar het centrum.

Daar aangekomen stapte ik in het winkelcentrum en zocht ik Krissie op. Dit is een vriendin van een collega van mij en we besloten om samen een kopje thee te drinken en ze zou me daarna afzetten op het vliegveld. Zogezegd, zo gedaan. Het was een gezellige middag, maar omdat het zondag is, sloot het winkelcentrum best vroeg. Ze bracht me naar het vliegveld en we besloten daar nog een drankje te doen. Ik wilde mijn bagage inchecken, maar ik was nog veel te vroeg. Dan nog maar even wachten tot 18:30 uur, dan zou het mogelijk moeten zijn werd mij verteld.

We deden een drankje, praatten wat en iets voor 18:30 uur liepen we weer naar de incheckbalie. We namen afscheid en ik ging in de rij staan. Het duurde niet lang en ik kon mijn bagage inchecken. Super! Nu maar wachten tot 20:30 uur tot ik kan boarden. Om de tijd een beetje te doden pakte ik mijn boek er weer bij en las ik het laatste hoofdstuk.

Daar zijn we op het moment. Het boek is uit (spannend boek, maar ik wist het einde helaas al) en ik besloot om mijn blog voor vandaag alvast te schrijven. Om 21:00 uur vlieg ik van Cairns naar Melbourne en daar zou ik om 00:25 uur moeten landen. Dan pak ik een taxi naar mijn overnachting, waar ik tot woensdag zal blijven.  

Rond 20:20 uur was het tijd om in de rij te staan om te boarden. Het scherm gaf namelijk aan dat het al kon. Ik ging staan, de rij werd steeds groter en wachtte tot ik verder naar voren kon schuifelen. We stonden een lange tijd stil en er gebeurde niets. Op een gegeven moment kwam een medewerkster met de mededeling dat er een technisch mankement is en we over vijf á tien minuten meer horen. Ondertussen had ik mijn volgende boek (“The Jungle Book” – Rudyard Kipling) al gepakt en begon ik met lezen.

Na een paar minuten kwam de mededeling dat de vlucht vertraagd is met in ieder geval een uur. Nu om 22:00 uur boarden en hopelijk om 22:20 uur vliegen. Oftewel, dat wordt een lange nacht en hopelijk kan ik om 03:00 uur op mijn adres zijn. Ik mag niet klagen, want dit is eigenlijk pas de eerste tegenslag die ik heb gehad deze vakantie (maar hopelijk ook de laatste…).

In de tussentijd ben ik een beetje gaan lezen en heb ik mijn telefoon wat opgeladen. Iets voor 22:00 uur konden we boarden, dus de schade viel wat dat betreft nog wel mee. Het boarden ging vrij snel en we konden de lucht in. Tijdens de vlucht werd er blijkbaar iemand onwel en werd er om een dokter geroepen. Of die uiteindelijk ook in het vliegtuig zat weet ik niet. Interessant om te zien hoe iedereen naar achter kijkt om een glimp op te vangen van iemand anders zijn/haar misère. De dag vloeide weer door tot de volgende dag. Dus hier eindigt deze blog. Welterusten allemaal!