Dag 2: "You promised me Broadway was waiting for me"

Heerlijk zo’n lange nacht. Rond 01:00 uur werd ik even wakker en besefte ik me dat ik nog een flink aantal uur kon slapen. Daarna rond 05:00 uur weer en nog steeds kon ik nog een paar uur doorslapen. Om een uurtje of 07:00 uur besloten we om de dag te beginnen. Terwijl mijn moeder zich klaarmaakte voor de dag, bekeek ik de route van vandaag en zocht ik uit wat we vandaag zouden gaan doen. Er stonden twee dingen vast: het Vrijheidsbeeld en de musical Tina. De rest was vrij om in te vullen. Volgens de weer-app van mijn moeder was er 100% kans op regen. Ik geloof niet in die onzin, het beste is om gewoon naar buiten te kijken en dan een oordeel te vellen.

Toen we allebei klaar waren voor vertrek, liepen we naar de lift, stapten uit op de begane grond en liepen naar buiten. Het was verbazingwekkend zonnig en onbewolkt voor een ‘100% kans op regen’-dag. De zon straalde als nooit tevoren. Zo zie je maar weer dat die weer-apps niet te vertrouwen zijn. Het eerste wat we zochten was een zaakje waar we wat te eten konden scoren.

Deze was vrij makkelijk te vinden, namelijk meteen om de hoek. Daar haalden we wat lekkere broodjes en een kop thee. We besloten dat het makkelijker is om dit op te eten in de zaak, dus namen we plaats en genoten we van het voer. Toen dat op was, liepen we met ons drinken naar buiten, klaar voor het avontuur.

Ik had bedacht dat we het stuk naar Battery Park zouden lopen. Dit zou, zonder stoppen, zo’n 2 uur duren. Maar man, wat had ik het mis zeg… Daarover later meer. Het was iets later dan 08:30 uur toen we wegliepen uit het zaakje. Dat betekent dat we goed 3 uur zouden hebben voor de wandeling. De route zou ons brengen langs Rockefeller Plaza, Empire State Building en Flatiron building (bekend van de eerste drie Spider-Man films).

Wat is de stad anders als de zon flink schijnt zeg. De zon verblindde ons op momenten, maar alles zag er een stuk mooier uit. Tijdens de wandeling zagen we de Radio City Music Hall en de St. Patrick’s Cathedral. Dit is een gigantisch, in Gotische stijl (denk ik?) gebouwde kathedraal. Ik ken het vooral van het spel Grand Theft Auto IV, dus extra leuk om het in het echt te zien. We liepen naar binnen en onze mond viel open. Schitterend!

Na een rondje gelopen te hebben in de kathedraal, liepen we weer naar buiten. Rockefeller Plaza was niet ver weg meer. We liepen een stukje verder en daar stond ze dan. Een enorm hoog gebouw (zoals alle gebouwen eigenlijk). We twijfelden of we er al naar boven zouden gaan. Tijd technisch gezien leek het ons verstandiger om dat niet te doen. Dus vervolgden we onze weg richting de Empire State Building.

Deze was nog best een stuk verwijdert van de Rockefeller Plaza. Maar dat was geen probleem. Lopen over de 5th Avenue is geen straf. Een hoop winkels, hoge gebouwen en drukke wegen zijn genoeg om vermaakt te worden. Na een lekker stuk wandelen zagen we de Empire State Building van dichtbij. Het nadeel van die hoge gebouwen is dat je het gebouw niet zo goed ziet van dichtbij. Maar dat komt nog wel goed.

We liepen weer een stuk verder en zagen de Flatiron Building. Deze werd gerenoveerd, maar de vormen waren nog steeds duidelijk zichtbaar. Daarnaast lag een mooi, klein parkje. We besloten om daar doorheen te lopen, want het zag er wel schattig uit. En schattig was het!

Het maakt niet uit hoe mooi, hoog of indrukwekkend de gebouwen zijn, het zien van wildlife wint van alles. In het parkje zagen we een aantal schitterende eekhoorns. Zonder zich te storen aan de mensen om hen heen, zochten ze iets te knabbelen. Wat hou ik ervan. Een ander ding was een honden uitlaatplek. Ook dit was aandoenlijk om te zien.

Maar goed, we moesten door, want we hadden nog een lange weg te gaan en de tijd begon te dringen. Onderweg kwamen we langs nog een parkje (met een markt) en nog iets verderop was er nog een park. Daar besloten we om even iets te drinken te halen. Dit deden we in een zaakje iets verderop. We hadden ondertussen nog maar iets meer dan een uur voordat we op onze bestemming moesten zijn. Doorlopen dus!

Hoe dichterbij we kwamen, hoe duidelijker de One World Trade Center werd. Deze toren is gebouwd bij de plek waar de Twin Towers stonden. Het idee is om daar op de terugweg langs te gaan, nu hebben we daar geen tijd voor!

Tegen 11:30 uur kwamen we aan bij Battery Park. Mooi, strak getimed dus. In de verte zagen we haar al staan, het Vrijheidsbeeld. We stonden in de rij om onze voucher in te ruilen voor de ticket. We kregen een mooi, roze bandje en een ticket voor de boot. We moesten naar de blauwe vlag en daar in de rij staan. De rij was bedoeld voor een security check. Alles in een bak en door de metaaldetector. Mij vertrouwden ze niet, dus moesten ze me fouilleren. Dit was zo gedaan en we konden aan boord.

De tocht naar het Vrijheidsbeeld duurde niet lang, maar was wel schitterend. Langzaamaan kwam het beeld dichterbij en kregen we een mooier zicht op de skyline van New York. Aangekomen op het eiland, besloten we om gelijk het beeld in te gaan. Mijn moeder had namelijk van mijn broer en schoonzus cadeau gekregen dat we helemaal naar boven konden klimmen, tot aan de kroon.

We begonnen in het voetstuk, maar voordat we daarin mochten, moesten we eerst de tas in een kluis stoppen en daarna weer door een security check. Ook nu werd ik niet vertrouwd. Wat is dat toch…?  Daar moesten we een aantal treden klimmen, om vervolgens een mooi beeld te krijgen van Manhattan. Schitterend om te zien! Vooral omdat er zo’n mooi zonnetje was. Toen we klaar waren met het genieten van het uitzicht, liepen we naar binnen om de rest van de treden te beklimmen. De trap die we moesten beklimmen was een vrij steile en smalle wenteltrap. Hoewel het een mooi aantal treden was, waren we er zo doorheen.

Daar stonden we dan, in de kroon van deze prachtige dame. Helaas kijkt ze wel de verkeerde kant op, waardoor we de skyline niet goed konden zien, maar wat een ervaring om daar helemaal bovenin te staan zeg! Ook konden we de wind goed voelen, want de boel ging redelijk heen en weer. We genoten van de ervaring, maakten foto’s en na een tijdje besloten we om weer naar beneden te lopen. We begonnen namelijk wel weer trek te krijgen.

Beneden aangekomen, liepen we naar buiten om een goed beeld van het beeld te krijgen. Het is een indrukwekkend aangezicht. Zeker een must voor iedereen die naar New York gaat. Er was nog een ding over, het museum in het voetstuk. We liepen hier heen en liepen rond. Een hoop artefacten waren weggenomen voor conservatie, maar toch konden we een goed beeld krijgen van het verloop van het beeld. Ook kwamen we erachter dat vandaag, 23 oktober 2019, het beeld precies 133 jaar in New York staat! Wat een toeval!

Tijd om te eten. We liepen naar de cafetaria, stonden in een enorme rij (daar zijn ze blijkbaar gek op in New York) en aten ons eten. Ik had een heerlijke burger, met een lekkere Coca-Cola. En nog steeds, voor een ‘100% kans op regen’-dag, was het erg zonnig. Zo zonnig zelfs, dat we buiten gingen zitten om te eten.

Na het eten even het winkeltje in gegaan en daarna in de rij (alweer) om de boot op te gaan. Ditmaal richting Ellis Island, waar de immigranten aankwamen, voordat ze aan land mochten. Ik had ondertussen al een paar beginnende blaren ontwikkelt, dus voor mij was het lopen niet zo’n feest meer. Toch heb ik nog kunnen genieten van de geschiedenis van het eiland.

Na verloop van tijd besloten we om terug te gaan naar het vaste land. De 9/11 Memorial gaan we morgen we doen, het is namelijk zonde om ergens heen te gaan, als je niet helemaal vol energie meer zit. Om onze voeten te ontlasten van al het wandelen, namen we de metro bij Battery Park. Na enig onderzoek gedaan te hebben, konden we een ticket kopen en vertrokken we met lijn 4 richting Grand Central. Dit is een enorm station, die bekend is uit vele films. Schitterende architectuur!

Aangezien we toch in de buurt van de Rockefeller Plaza waren, leek het ons leuk om hier naar boven te gaan. We liepen ernaartoe, werden naar de juiste plek geleid en kregen te horen dat de eerste beschikbare tijd om 20:30 uur zou zijn. Dan kunnen we niet, want dan zitten we bij Tina… Na enig overleg hadden we besloten om morgen terug te komen en kijken wat de mogelijkheden zijn.

We liepen uit de plaza, onderweg naar het hotel. Totdat ik op een gegeven moment bedacht dat we verkeerd liepen. Daarop besloten we om direct richting Times Square te gaan, een hapje te eten en daarna door naar Tina. Het lopen naar Times Square en naar Tina was makkelijk, maar een plek om te eten was nog best een uitdaging. Na enig rondlopen vonden we een Ierse pub waar we wat naar binnen werkten. Daar raakten we aan de praat met een aantal Amerikaans toeristen die op bezoek waren in New York (een stel uit Denver, Colorado en een stel uit Florida). Altijd gezellig om een beetje te ouwehoeren.

Iets over 19:30 uur liepen we naar het theater voor de musical. Ook hier stond weer een rij, maar gelukkig duurde deze niet lang. We liepen naar binnen, mijn moeder kocht een mooie beker van Tina (met drinken erin natuurlijk) en we zochten onze plekken. De zaal was vrij oud en de zitplekken waren erg krap. Desalniettemin waren we flink benieuwd naar de voorstelling.

Ik kan jullie zeggen dat het een fantastische show is! En wat is het gaaf om deze voorstelling in Amerika te zien, aangezien het over een Amerikaanse zangeres gaat. Vooral het einde was erg sterk en energiek. Wauw! Dit hadden we niet willen missen.

Met een omweg liepen we weer terug richting het hotel. Dit was een lekkere wandeling, ondanks mijn (inmiddels gegroeide) blaar. Heel Times Square was nog vol leven en ook de weg naar het hotel was nog vol leven. Gelukkig was het nu wel droog.

Na een wandeling kwamen we aan bij het hotel, trokken de schoenen uit en waren blij dat we weer terug waren. Ik besloot om de blog in de hotelbar te typen, zodat mijn moeder alvast naar bed kan en kan slapen. Daar zit ik nu. Nou ja, niet meer in de bar, want die is ondertussen al gesloten. Zo weer naar boven, even een bad of douche pakken en heerlijk slapen.

Morgen pakken we de Hop on-Hop off bus en laten we ons rijden. Het plan is om een van de hoge toren in te gaan en de 9/11 Memorial te bezoeken. We zullen zien wat de dag ons brengt. Nu mezelf klaarmaken voor de nacht. Vanuit het schitterende (en droge) New York wens ik jullie allemaal een fijne dag!