Dag 5: "Leaving New York, never easy"

De titel van deze dag kon niet beter gekozen zijn. Maar daarover later meer. Eerst even vertellen wat we vandaag zoal gedaan hebben. Wie dacht dat we bij de pakken neer zouden zitten en niets meer zouden doen vandaag, heeft het goed mis!

De dag begon zoals alle andere dagen, maar met een variatie. Wakker worden, douchen, tandenpoetsen, aankleden en dat soort dingen zijn gegaan zoals het hoorde, maar de variatie was dat we een handdoek te weinig hadden. Dat hield in dat ik, vanuit mijn bed, gelijk naar de lobby moest om een handdoek te regelen. Gelukkig was dit zo gedaan, dus kon ik weer naar boven. Een andere variatie was dat de koffers weer ingepakt moesten worden. Ook dit was zo gedaan, dus konden we voor het laatst de kamer verlaten en uitchecken bij de lobby. We lieten onze bagage achter en liepen voor het laatst naar Paris Banquet voor ons ontbijt. Ook hier een kleine variatie voor mij, want in plaats van een gewone thee, nam ik een ‘iced tea’.

Het ontbijt aten we op in het zaakje en we vervolgden onze weg naar de metro. Vandaag wilden we eindelijk eens de Brooklyn Bridge overlopen. De metro bracht ons naar Brooklyn en we stapten uit bij HighStreet. Dit was niet ver van de brug verwijdert. Een lekkere, korte wandeling voordat we de trap op liepen om de brug over te lopen. Wat fijn dat we dit nog gedaan hebben vandaag! Het was een schitterend uitzicht en een heerlijke wandeling. Wel erg toeristisch, maar dat mocht de pret niet drukken.

Eenmaal de brug over gelopen, konden we kiezen om naar Wall Street (linksaf) of naar Chinatown (rechtsaf) te gaan. We kozen voor linksaf om te kijken naar de straat waar het geld nooit slaapt. Het was een stevige wandeling, maar wel een lekkere. Wall Street zelf viel eigenlijk best tegen. Dat komt waarschijnlijk omdat ze volop aan het verbouwen waren. We liepen er een beetje doorheen en waren er al vrij snel klaar mee.

Toen moesten we een keuze maken: richting One World Trade Center om te kijken of we naar boven konden (we wisten niet of dat überhaupt mogelijk was) of richting Times Square en wat last-minute souvenir shopping doen. We gokten op de eerste optie en liepen (via de Oculus) naar de One World Trade Center. We liepen de lobby in en kochten een kaartje voor de 12:00 uur tijdslot. Dat was nog een kleine vijfenveertig minuten wachten. Geen probleem! Even een toilet opzoeken en daarna een Coca-Cola en een koekje eten bij de Pret-A-Manger naast de lobby.

Hier vermaakten we ons tot het tijd was om terug te gaan naar de lobby. We volgden de rij, moesten weer door de poortjes (ook dit keer geen problemen) en vervolgden de weg naar de lift. Ook hier was alles weer mooi aangekleed. De lift bracht ons naar de 102e verdieping, alwaar we moesten wachten tot we een ruimte in konden waar we een filmpje zouden zien.

Nou hield ik mijn hart vast voor het filmpje, want in Sydney stelde het niets voor. Dit filmpje liet New York City zien vanaf de grond en kon gezien worden als een propagandafilmpje van hoe cool New York City is. Maar wat er op het einde gebeurde was wel echt schitterend. Aan het eind van het filmpje zagen we de wolkenkrabbers in een time-lapse. Wat niemand verwachtte was dat de schermen omhoog zouden gaan en we een eerste indruk kregen op het uitzicht. Zeker een ‘wow’-momentje (zie filmpje, maar waarschuwing: spoilers!). We konden doorlopen, kregen een korte uitleg over een eventuele iPad die we konden huren voor extra informatie en konden daarna naar de observation deck. Schitterend, ik kan het niet anders omschrijven.

Na een goed uur namen we de lift weer naar beneden en pakten we de metro richting Times Square. Ik wilde daar graag naar een enorm grote comic book store om even de geek uit te hangen. Dit hebben we dan ook gedaan en ik ben een Batman comic rijker! Nu nog iets vinden voor mijn neefje en nichtje, want op elke reis wil ik iets voor ze meenemen van het land/de stad waar ik ben geweest. We liepen eerst naar een boekwinkel, maar daar hadden ze niet wat ik wilde. Ik kon me nog herinneren dat ik leuke dingen in de Empire State Building zag. Maar hoe kom je weer in dat winkeltje? We liepen naar de lobby, vroegen ernaar en we kregen een VIP-behandeling. De manager loodste ons overal doorheen en we kwamen in het winkeltje uit. Ik kocht de souvenirs en liep weer naar buiten.

Vervolgens nog even richting de M&M World en daarna weer naar het hotel. Onderweg naar het hotel namen we nog een pizza puntje en genoten we van een drankje. Dit was al dichtbij het hotel, dus daarna nog een klein stukje wandelen. Bij het hotel aangekomen, haalden we onze bagage op, gingen we nog even naar het toilet en haalden we een taxi aan. Deze stond gelukkig al voor de deur, dus een kwestie van instappen en gaan!

Het was enorm druk onderweg, zoal in de stad als op de snelweg. Het duurde dan ook best een tijdje voor we bij het vliegveld kwamen. Tot zover is de titel in de positieve zin. New York City is een schitterende stad, vol leven en mooie gebouwen. Weer naar huis gaan is niet makkelijk. Nu komt het zwarte randje van de titel…

Aangekomen op het vliegveld zagen we een enorme rij bij de bagagecontrole. We werden van hot naar her gestuurd en volgens mij wisten de medewerkers zelf ook niet wie wat en waar moest zijn. Eenmaal bij de controle aangekomen, moesten we schoenen uitdoen, alle apparatuur uitpakken en in de bak leggen en de vloeibare stoffen eruit. Tot zover geen probleem. Ik stond daar op mijn sokken (eigen schuld als ze het vonden stinken) netjes te wachten tot ik het poortje door kon. Ondertussen kwamen er twee rolstoelen aan die voorrang kregen. Tegen de tijd dat ik bijna aan de beurt was, werd een poortje gesloten en moest ik in de rij staan bij het poortje daarnaast. Tegen de tijd dat ik daar aan de beurt was, werd het poortje weer gesloten en moest ik terug naar het eerste poortje. Gelukkig kon ik daar wel gelijk doorheen.

Toen zag ik mijn bakken al geduldig wachten. Maar in een van de bakken lagen schoenen die niet van mij waren. Ik ben niet snel geïrriteerd, maar dit was zo’n ongeregeld zooitje, dat ik flinke irritatie op voelde komen. Ik gooide de schoenen in een andere bak (tot ontsteltenis van de persoon van wie de bak was) en raapte al mijn spullen bij elkaar. Ik was blij dat ik er voorbij was. Diep in- en uitademen en weer door.

We pakten de roltrap naar beneden en liepen alvast naar gate B26, alwaar we rustig gingen zitten en wachten tot we mogen boarden. Ik pakte mijn MacBook erbij en begon vast de blog te schrijven. Mijn moeder is een kopje thee halen en verder wachten we nog geduldig.

Het wachten was op onze plekken. We waren ingecheckt, maar we wisten nog niet waar we zaten. Op het scherm verscheen steeds meer, maar voor een lange tijd zag ik niet BRO/G of SCH/P staan. Zouden we wel een plek krijgen…? Na een lange tijd zagen we dat we onze plekken toegewezen hadden gekregen. Het lange wachten werd beloond, want zonder extra te betalen kregen we een comfort+ plek.

Hierdoor mochten we ook eerder boarden. Voor het eerst sinds New York dat we niet in de rij hoefden te staan. Zo voelt dat dus! We liepen naar het vliegtuig, namen plaats (14E voor mij) en ik keek gelijk weer naar welke films ik zou gaan kijken vanavond. Er waren nog een paar films die ik moest zien, namelijk X-Men: Dark Phoenix en Green Book. Nog voordat we gingen taxiën had ik de eerste film (X-Men) al aangezet. Ook werd ons verteld dat de vlucht maar 6 uur en 47 minuten zou duren, stukken korter dan de heenreis!

Tijdens de film kwam het eten en dat was ook nu weer niet verkeerd. Nadat de film afgelopen was zette ik de tweede film aan (Green Book). Zeker een aanrader! Na de film kwam ik erachter dat de dag weer voorbij was. Op naar dag 6, de afsluiting van het avontuur. Vanuit het vliegtuig wens ik jullie allemaal een fijne dag toe!