Dag 8: “Tonight, I'm gonna have myself a real good time"

Niet te geloven dat ik precies een week geleden het vliegtuig instapte om richting Australië te gaan. En ongelofelijk wat je allemaal kunt zien en beleven in zo’n week! Gelukkig hebben jullie het allemaal kunnen volgen in de zeven blogs die hiervoor zijn verschenen. We gaan onvermoeid door met het schrijven. Er komen er, na deze, nog 32 aan, dus nog genoeg te beleven! Stel je eens voor als ik zoveel tijd stopte in mijn schoolopdrachten…

Goed, de dag begon al vrij vroeg voor mij. Ik had mijn wekker om 09:00 uur gezet, zodat ik het ontbijt niet zou missen. Helaas was ik zo stom om het rolgordijn niet dicht te doen, dus om 07:00 uur werd ik al wakker. Gelukkig ging dit heel natuurlijk en vond ik dit ook niet zo vreselijk. Om de dag een beetje te starten ging ik voor een heerlijke, warme douche. Ik had helemaal nog niet goed de badkamer bekeken en zocht daarom ook waar de douchekop was. Die bleek recht boven mijn hoofd te hangen, het is namelijk een soort van regendouche! Wat fijn Hotel Ibis World Square, dat is heerlijk!

Na de douche ging ik de rest van mijn was even doen. Terug naar de wasbak met mijn t-shirts en mijn spijkerbroek. Dit was iets meer gegoochel, want deze kledingstukken zijn natuurlijk iets groter en worden daarom ook nog natter. Toch is ook dit weer gelukt en hangt het nu lekker provisorisch te drogen. Dit is waarschijnlijk de laatste keer dat ik ‘lekker’ kan wassen, dus ik zou maar uit de buurt blijven (dit bericht is vooral gericht naar de wat gevaarlijkere dieren in dit land, koala’s, kangoeroes en andere lieve dieren mogen wel in de buurt komen).

Toen de was af was (afwas? Was afwas?) was het tijd om naar beneden te gaan voor mijn ontbijt. Dit was een heerlijke Engels ontbijt, met de nodige witte bonen in tomatensaus, worstjes, bacon, scrambled eggs, melk met cornflakes en natuurlijk een kopje thee. Een goed en stevig ontbijt kan er zomaar voor zorgen dat ik geen lunch hoef te hebben. Dit scheelt weer geld (je bent een Hollander of je bent het niet).

Na het ontbijt pakte ik de lift naar boven. Voldaan van het eten ging ik even wat orde creëren in de chaos. De kleding hangt te drogen (hopelijk is het morgen weer droog!) en overal liggen spullen. Ik keek even op de website van de Sydney Harbor Bridge, want daar kan je op klimmen. De goedkoopste versie is $174 (€107,97) en de duurste is $268 (€166,30). Dat is best prijzig, daar moet ik nog even over nadenken.

Toen alles weer een beetje geordend was, was het tijd om de schoenen aan te doen (geen slippers vandaag? Nee, dat vele wandelen gaat sneller op schoenen). Er zijn nog een paar wijken die ik moet zien, dus de Capitool Reisgids weer in handen en gaan met die banaan!

Na een soort van valse start (ik kon me even niet goed oriënteren waar ik naar toe moest), heb ik uiteindelijk de juiste weg gevonden. Het was via een grote omweg, waarbij ik weer bij het station uitkwam (goed om te weten hoe ik morgenochtend niet moet lopen). Vanuit daar kon ik de juiste weg vinden naar Paddy’s Market. Helaas was dit iets waar ik gister naartoe had moeten gaan, want ze zijn elke maandag en dinsdag gesloten, helaas! Gelukkig zat Chinatown ertegenover en daar was ik ook naar op zoek. Ik liep er doorheen (wat niet heel veel voorstelde) en liep zo richting de Chinese Garden of Friendship.

De Chinese tuin is een oase van rust (ware het niet dat er een groep schoolkinderen op schoolreisje was). Vol met groen, water en vogels. Ik heb bijna meer ‘wildlife’ in de tuin gezien, dan toen ik in de natuur zat. Er waren vogels, enorme karpers en zelfs leguanen. Best grappig om naar een Chinese tuin te gaan, terwijl je in Sydney, Australië bent. Maar het oog wil ook wat en het was een genot om daar rond te lopen.

Vanuit de Chinese tuin liep ik richting de Cockle Bay. Daar waren een hoop schepen, vanwege een bootfestival. Ze werden allemaal grondig schoongemaakt en opgepoetst. Ook wordt hier hard gewerkt om de buurt nog mooier en luxer te maken. Ik nam even de tijd om rond te kijken en om even in mijn gids te lezen. Schijnbaar zit er een straat in de buurt met leuke kroegjes (waar de zakenlui graag komen) en een brouwerij, genaamd Pumphouse Brewery. Dit sprak me enorm aan, dus ik ging gauw op weg.

Ik moest de King Street Wharf vinden, want daar zat de brouwerij (met meer de 50 verschillende soorten bier!) Het was een lange wandeling, waarbij de zon flink scheen. Ik begon steeds dorstiger te worden. Goed kijkend op mijn kaart, bleek ik op de juiste straat te zijn. Het boek zei ‘halverwege’ de straat, dus nog even doorlopen. Na bijna de hele straat doorgelopen te zijn, vond ik de brouwerij maar niet. Google Maps maar even geraadpleegd en die herkende de brouwerij ook en wist waar het zat. De brouwerij zat in de buurt van de Chinese tuin, waar ik dus echt net geweest was. Ik had geen zin om die hele afstand weer terug te lopen, dus ging ik maar verder.

Ik struinde door de straten, op zoek naar Martin Place, een plein waar veel mensen graag komen. Ik ging ervanuit dat daar wel een terras zou zijn, helaas bleek ook niet een vrij onmogelijke opgave. Het zat met niet mee zeg! Dan maar verder lopen en kijken naar de kaart. Ik zag een juice bar waar ik maar even een lekker sapje haalde (moet toch mijn vitamines binnen krijgen) en toen keek ik even in het boek wat ik nog wil zien. Er is nog een complete wijk (Kings Cross, Darlinghurst en Paddington) waar ik nog niets van gezien heb. Dit is echter best veel van elkaar verwijdert. Twijfel alom. Ik dronk mijn sapje op en besloot in ieder geval even naar de Great Synagoge te gaan. Deze zat verstopt in de straat en stelde vanaf de buitenkant niet veel voor. Het leek ook erg gesloten te zijn, dus dan maar niet naar binnen.

Toen bedacht ik me om even terug te gaan naar het hotel. Mijn voeten zijn best een beetje moe en ik moest plassen. Het hotel was gelukkig niet ver van me vandaan, dus dat was een makkelijke keuze. In de kamer zat ik te bedenken wat ik zou gaan doen. Ga ik de wijk bezoeken, ga ik terug naar het Operahuis om daar naar binnen te gaan of ga ik een terras zoeken en een boekje meenemen en even lekker ontspannen? Lastige keuzes allemaal!

Ik besloot om terug te gaan naar de haven en daar een terras te zoeken en daar lekker een boekje te lezen. Ik pakte mijn spullen, liet mijn gids thuis en nam mijn leesboek mee en ging weer op weg. Misschien dat ik ook nog wel het Operahuis in ga vanmiddag.

Ik wandelde de lange weg naar de haven en kwam langs gebouwen die ik al een paar keer gezien heb gister en vandaag. Een stevige wandeling die ongeveer 25 minuten duurde, niet verkeerd al zeg ik het zelf. Aangekomen bij de haven, kon ik kiezen. Linksaf is naar de terrassen en rechtsaf is naar het Operahuis. Ik besloot eerst naar rechts te gaan om te kijken hoe duur een tour door het gebouw is en wanneer. Ik had geluk, de Engels tour begon om 15:00 uur en ik kwam om 14:55 uur aan. Kaartjes gekocht en klaargestaan voor de tour. Deze duurde een uur.

In dat uur liepen we door het Operahuis heen, terwijl de gids van alles vertelde. Hij vertelde over de architect, over de architectuur, hoe duur het gebouw was, hoe lang het duurde, de problemen waar ze tegen aan liepen, enzovoorts. Heel veel interessante informatie. Een deel van de tour was een kijkje nemen in de Joan Sutherland Theatre. Dit is de grote zaal, waar alle opera- en balletvoorstelling plaats vinden. Vanavond zal daar de opera Madama Butterfly van Puccini zijn. Vanuit die zaal liepen we naar de andere zaal, welke naam ik even vergeten ben. Daar waren een hoop basisschoolkinderen, die daar vanavond hun concert gaan geven. Ik zag een hoop violen en cello’s. Blijkbaar komen er ook nog blokfluiten bij. Helaas mochten er geen foto’s genomen worden van de zalen, vanwege ‘werkcondities’. Geen idee wat hij daar mee bedoelde, maar ik respecteerde de regel.

Na een goed uur stonden we in de foyer van het Operahuis. Ik was enthousiast geworden door zijn verhaal en passie over het gebouw, maar ook over de uitvoering van Madama Butterfly. Ik besloot daarop om een ticket voor vanavond te kopen, als die er nog waren. En wat een geluk, ze waren er nog! Aangezien ik met de tour meeliep en ik mijn toegangsbewijs kon laten zien, kreeg ik een mooie korting van bijna $200 (waarschijnlijk in combinatie met last-minute tickets). Een ticket rijker, besloot ik terug naar het hotel te gaan, lange broek aandoen en mijn schoenen weer aan te trekken. Ik moet er ten slotte wel een beetje netjes uitzien voor vanavond. De vrouw bij de kassa had wel gezegd dat er geen ‘dresscode’ is voor vanavond, omdat er zoveel toeristen in Sydney zijn, die ook naar de opera gaan.

Lange broek aangetrokken, schoenen aan en weer onderweg naar de haven. Dat wordt weer een lekkere, stevige wandeling, maar ik heb er zin in! Ondanks dat ik een muziekleraar ben, ben ik nog nooit bij een echte opera geweest. Hoe gaaf is het dat mijn vuurdoop in de alom beroemde Sydney Opera House is!

Sydney in de avond ziet er nog mooier uit dan overdag. Vooral het Operahuis en de Sydney Harbor Bridge. Ook al zijn het normale lichten, het ziet er gelijk magischer uit. Onderweg naar het Operahuis werd ik een aantal keer aangesproken en gevraagd of ik een foto van wat mensen kon maken, voor de brug. Ja hoor, geef die iPad maar, of geen die iPhone maar.

Nadat ik door die mensen massa heen was, moest ik door de volgende massa heen. Zoals eerder te lezen was, was er ook een concert dat gegeven werd door kinderen. Dit hield in dat alle kinderen klaar stonden bij het Operahuis, maar ook alle ouders, begeleiders en eventuele aanhang. Toch is ook dat me gelukt om doorheen te komen en kwam ik in de foyer terecht. Daar liet ik mijn ticket zien en mocht ik naar boven.

Het was overduidelijk dat ik een toerist ben, want ik was zwaar ‘(down-)under dressed’. Veel mensen in pak en mooie jurken, ik in een spijkerbroek (waar een gat in zit), t-shirt met vest en gewone schoenen. Gelukkig kan ik me daar snel overheen zetten. Ik was extra vroeg gekomen, zodat ik nog even kan genieten van het gebouw. Ongeveer een half uur voor de voorstelling begon mochten we de zaal in. Ik moest naar binnen bij deur 30, stoel A36. Mooie plekken, waar ik het podium goed kon zien en de vertaling goed kon lezen.

Om 19:30 uur begon de opera Madama Butterfly, mijn vuurdoop. En ik moet zeggen, ik had geen betere vuurdoop kunnen krijgen! Wat een intense opera, vol drama, beetje humor, maar vooral schitterende muziek. Aan het eind van de voorstelling moest ik even bijkomen. Eerlijk is eerlijk, ik had het zwaar om wakker te blijven op bepaalde momenten, maar ik ben zo blij dat ik dit gedaan heb!

Na de voorstelling ging ik weer teruglopen naar het hotel. Onderweg kwam ik een rat tegen, oftewel vandaag was een goede dag wat betreft de wilde dieren! Ik ben weer gelukkig. Het weer was regenachtig (dat was het al toen ik naar het Operahuis liep), maar het regende niet hard. Dichtbij het hotel zit een Hungry Jack (eigenlijk gewoon Burger King, maar hier noemen ze het anders). Aangezien mijn ontbijt zo goed was, heb ik heel de dag niets gegeten. Dus had ik wel even trek in een burger. Ik moest in de rij staan en er kwam een dakloze man bij staan. De mensen die voor mij in de rij stonden offerde hem een menu aan. Die mensen bestaan nog en daar kan ik nog wat van leren!

Nu lig ik op bed en ben ik er klaar voor om te slapen. Vanaf morgen ga ik het avontuur aan van het rijden. Ik ben hier best nerveus voor, maar het komt vast goed. Morgen eerst rustig de spullen inpakken, ontbijten en om maximaal 11:00 uur uitchecken. Daarna richting Sydney Airport om mijn auto op te halen. Vanaf daar is de eerste stop Blue Mountains. Ik heb er zin in! Maar eerst lekker slapen. Tot morgen op dag 9!