Dag 28: "You need to come with I want to share it with you. Come with me share my wildlife with me"

Vanmorgen ging om 07:00 uur de wekker weer. Dit voelde best vroeg, want ik lag best lekker te slapen. Een paar minuten over zeven uur besloot ik om toch maar uit bed te gaan en de dag te beginnen. Ik pakte mijn spullen bij elkaar om te douchen en liep naar de douche. Dit was een heerlijke, warme douche met een goede straal. Daarbij voelden mijn schouders niet meer zo verbrand aan, dus kon ik weer genieten van de warme straal. Ik maakte me klaar voor de dag en pakte het ontbijt uit de auto. Gelukkig had ik weer brood, dus kon ik weer ouderwets eten bij de auto. Tijdens het ontbijt zag ik de mensen die ik tijdens het eten had gesproken. Ik zwaaide vriendelijk naar ze. Niet veel later kwam er een andere ‘Grey Nomad’ aan (zo noemen de reizende ouderen zich) en had ik een gesprek met hem. Hij gaf met als tip om naar Lync-Haven Rainforest Retreat te gaan als overnachting. Op deze camping schijnen casowarry’s (grote vogels) rond te lopen, net als slangen, spinnen, wallaby’s en wat dan ook. Ik had nog geen slangen of spinnen echt gezien, dus klonk goed!

Ik genoot van mijn ontbijtje, zwaaide naar de mensen die ik bij het afwassen tegen kwam en besloot de boel op te ruimen. Ik ruimde de hele auto uit, haalde wat zand eruit, pakte mijn tas in (ik besloot dat ik elke t-shirt nog wel een dagje aan zou kunnen, voordat ik ze kan wassen. Na een paar minuten was mijn auto weer helemaal opgeruimd, dat moet ik ook maar eens thuis uit proberen! Het was tijd om weer te vertrekken. Ik wilde eigenlijk om 08:30 uur vertrekken, maar vertrok uiteindelijk rond 09:00 uur, omdat ik met de afwas mensen stond te praten.

Om 09:00 uur startte ik de auto en begon de rit. Dit was maar 3,5 uur, maar voelde voor mijn gevoel een stuk langer aan. Vandaag had ik niet zoveel zin om te rijden, maar ik wilde per se naar Daintree Forrest vandaag. Dus ik moest mezelf ertoe zetten. Wat ook niet hielp was dat er een weggebruiker voor me reed die steeds onder de 100 reed, maar bij een inhaalstrook steeds 110 ging rijden. Daardoor kon ik deze persoon steeds niet inhalen. Agh, ik heb vakantie en alle tijd, toch? Ik tankte ondertussen nog ergens en was er eigenlijk wel weer klaar mee. Ik reed door Cairns en bedacht me dat ik over een paar dagen hier weer ben, omdat ik dan hier ergens de auto moet inleveren. Ook reed ik langs Palm Cove, waar ik dus eigenlijk de nacht door wilde brengen.

In Cairns waren veel te veel rotondes, maar na Palm Cove, de laatste 80 kilometer, werd de weg ineens interessant. Ik baalde steeds meer dat ik zelf moest rijden, want vanaf nu zou de weg vlak langs de oceaan plaatsvinden. Wat had ik graag willen genieten van het uitzicht. Helaas heb ik niet genoeg geld voor een privéchauffeur, dus moest ik het zelf maar doen. Desalniettemin genoot ik van de weg. Oceaan, regenwoud, slingerende wegen. Schitterend!

De laatste 80 kilometer voelde hierdoor dus ook niet als een straf. Rond 13:00 uur kwam ik aan in Daintree Village. Hier boekte ik een tour bij Crocodile Tours. Deze zou om 14:00 uur vertrekken en ik betaalde eigenlijk voor twee verschillende tours. Eentje in Daintree Village en de andere is iets dichter bij de ferry, waar ik sowieso ook nog naartoe moest. Ik besloot dus om ze allebei vandaag te doen. Maar eerst moest ik nog een uurtje wachten. Ik maakte mijn lunch en pakte mijn boek erbij. De tijd vloog voorbij en ik kon lopen richting de boot.

Daar aangekomen stond er een wat oudere man klaar om de boot te varen en krokodillen te spotten. Ook nu kan ik wel weer een heel verhaal houden over wat ik allemaal zag, maar misschien zijn de foto’s handiger. In het kort: ik zag een aantal krokodillen, welke schitterend waren! Wat een dieren zeg en zo bizar om te bedenken dat ze al zolang op aarde rondlopen. Ik zag wat kleinere krokodillen en wat grote. Al de krokodillen waren zoutwater krokodillen ("salty’s"), ook al was het water niet zout. Blijkbaar kunnen deze krokodillen in zout en niet zout water verblijven,

Na ongeveer een uur was de eerste tour voorbij. Ik had goed een half uur om naar de volgende tour te gaan. Ik stapte in de auto en reed daarnaartoe. Dit was dezelfde rivier, maar nu was het wel zout water en een stuk breder. Ik stapte (na een kop thee en wat lezen) weer in de boot en begon weer krokodillen te spotten. Ik zag een kleintje in het water, een baby tussen de wortels (deze had ik echt zelf gespot), een zeer grote en een wat kleinere verdekt in de bosjes. Kortom, het was een goede dag en wat zijn het indrukwekkende dieren zeg! Ik heb zeker een respect voor krokodillen gekregen!

Na de tours was het tijd om naar de camping te gaan. Om in Daintree Forrest te komen, moet je een ferry pakken, er is geen weg die de boel verbindt. Ik stond in de rij en had geluk dat de ferry er net aankwam. Ik kocht een retourtje en wachtte tot ik aan de overkant was. Daar kon ik rijden door de jungle. Wat fantastisch! De rit duurde nog maar iets van twintig minuten, dus dat was goed te doen. Wat een schitterende rit was het zeg.

Iets over 17:00 uur kwam ik aan bij Lync-Haven Rainforest Retreat. Ik checkte in, vroeg naar de wildlife die hier te vinden is en liep weer naar de auto. Ik had gezegd dat ik nog niet zeker wist over ik een of twee nachten wilde blijven hier, dus dat moet ik morgen voor 10:00 uur laten weten. Terwijl ik naar de auto liep, zag ik een wallaby op het grasveld. Natuurlijk moest ik even blijven staan en ervan genieten. Wat een schoonheden zijn dat zeg! De wallaby was er op een gegeven moment weer klaar mee en sprong weg. Ik stapte in de auto en reed naar mijn plek (maar werd eerst nog even begroet door een vogel). Plek acht was niet ver weg, dus dat was goed te doen. Ik pakte alles wat gekoeld moest worden, legde die in de koelkast en maakte mijn bed op.

Ik besloot om nog even naar de receptie te lopen om daar wat te zitten. Uiteindelijk bleef ik daar best nog lang hangen. Ondanks dat ik genoeg eten in de auto heb voor de aankomende dagen, besloot ik om lekker wat te eten bij het restaurantje daar en wat biertjes te drinken. Ik heb mijn Australische favoriet ondertussen gevonden, de Victoria Bitter. Ik bestelde mijn eten en bedacht me ineens dat ik misschien wel even mijn boek zou kunnen pakken. Ik rende naar de auto (zag ondertussen was kikkers rondspringen) en rende weer terug. Terug bij het restaurant begon ik lekker te lezen. Tijdens het lezen ving ik verschillende gesprekken op. Er was een Duits gezin, maar ook een Nederlands gezin. Ik kreeg mijn eten, genoot ervan en zag dat er op een gegeven moment alleen nog maar de moeder van het Nederlandse gezin zat. Ik maakte een babbeltje en iedereen kwam weer terug. Ik werd uitgenodigd om bij ze te zitten en spendeerde de avond met ze. Het gezin bestaat uit een vader, moeder, zoon en drie dochters. Ik kreeg wat biertjes van de vader en we praatten over van alles en nog wat. Een van de dochters gaat backpacken en vroeg om wat tips. Niet dat ik er veel verstand van heb, maar ik heb mijn best gedaan. Tijdens het gezellige onderkomen zagen we de medewerkers naarstig zoeken naar iets. Een van de dochters vroeg waar ze naar zochten. Het antwoord: twee pythons. Uiteindelijk hebben ze deze gevonden, samen in een boomstronk. Het is tenslotte het paarseizoen, dus laten we ze maar niet storen. Daarnaast heb ik eindelijk ook wat ‘gevaarlijke’ spinnen gezien!

Rond 22:00 uur was het tijd om weer terug naar de auto te gaan. We liepen terug, zeiden gedag en dat was het. We zijn weer bij het nu. Ik lig in bed en schrijf mijn blog. Ik weet nog niet precies wat ik morgen ga doen. Of Cape Tribulation of ik blijf op de camping. Of ik blijf nog een nacht, of ik slaap ergens anders. Zoveel keus. Maar ook nu ga ik me daar niet druk om maken. Ik ga lekker lezen en slapen. Welterusten!