Dag 25: "Here comes the sun, and I say, it's all right"

15 augustus 2019 - Whitsunday Island, Australië

Ondanks dat ik niet zo vroeg op hoefde te staan, werd ik toch weer vroeg wakker. Niet heel erg natuurlijk, want daardoor heb ik best wat tijd om mezelf klaar te maken en rustig wakker te worden. Ik liep naar de douche en na de douche wilde ik lekker ontbijten. Helaas was mijn brood ondertussen beschimmeld, dus morgen maar even boodschappen doen. Dus poetste ik mijn tanden maar en nam een mueslireep mee voor onderweg.

Om 08:15 uur kwam het busje mij ophalen voor mijn avontuur naar de Whitsunday Islands. Vandaag zou bestaan uit een stukje lopen naar een uitkijkplek, beetje zonnen op het strand en snorkelen op twee verschillende plekken. Genoeg avontuur dacht ik zo. Het busje kwam aan op de haven en ik stapte uit (samen met meerdere mensen). Er werd ons verteld dat we eerst nog even op de iPad het een en ander moesten invullen en daarna de betaling doen. Dat kon ik wel.

Aangekomen bij het betalen, werd mij gevraagd of ik een wetsuit wilde huren voor die dag. Ik voelde me een enorme Hollander en vond $8 overdreven om mezelf een beetje warm te houden. Dus dat deed ik niet. Ik betaalde, kreeg mijn boardingpass en wachtte tot ik opgehaald werd. Dit duurde niet heel lang. Ik volgde de vrouw die vandaag bij ons zou zijn. Zij bracht ons naar de raft. We stapten op en kregen te horen wat de coolste plekken waren. Achterin was voor de pussy’s, voorin was voor de durfals en de zijkant was voor de bikkels. Drie keer raden waar ik voor koos. De zijkant inderdaad. Ik zat op de rand, moest mijn hand tussen mijn benen doen om de lus te pakken en mijn andere hand moest het touw achter pakken. Zo zat ik in principe veilig en zou ik niet vallen.

IMG_0144

De veiligheidsvoorschriften werden verteld en er werd gevraagd of iemand problemen had met het maken van foto’s (“If you’re on holiday with the misses and you left your wife at home” of “If you’re wanted in some other country, we won’t take pictures of you either”). Oftewel er werd genoeg humor gebruikt. De rit naar Whitsunday Island was te gek! De vrouw op de boot kwam met iedereen een praatje maken en checkte of alles goed ging. Ik hield me goed vast (wat nodig was, soms vlogen we door de lucht) en genoot van alles om me heen.

Onze eerste stop was op Whitsunday Island zelf, waar we naar een uitkijkplateau liepen. Hier kregen we een goed beeld op de Whitsunday Island. Strakblauw water, sneeuwwitte stranden en grijze bewolking met een beetje zon erdoorheen. Het had haast niet magischer gekund. We verbleven hier een aantal minuten voor wat foto’s en selfies en besloten om daarna weer naar beneden te gaan. Aangekomen bij de boot sprak ik met een jongedame (helaas al bezet, balen!) en vertelde ze me dat ze een costume designer voor films en series is. Hoe cool! Ze heeft onder andere meegewerkt aan de serie The Leftovers en het derde seizoen van Glitch.

IMG_6006IMG_0131IMG_0129IMG_2999IMG_3005IMG_3006IMG_2991IMG_2992IMG_2993IMG_2996

We hadden onze eigen strand waar we konden zonnen en lunchen, namelijk Champagne Beach. Hier hadden we rustig iets meer dan een uur de tijd om te genieten. Ik liep een beetje rond en maakte wat foto’s Wat een schitterend strand zeg! Na tien minuten stond de lunch klaar op de boot en viel ik aan. Weer zat ik samen met deze dame wat te eten en te praten over reizen. Ook probeerde ik het water even, maar vond het stiekem toch iets te koud. Dat gaat nog wat worden straks…

IMG_3008IMG_3011IMG_3018IMG_3019IMG_3022IMG_3023IMG_3024IMG_3025IMG_3026IMG_3027IMG_3029IMG_3031IMG_3034

Rond 12:30 uur stapten we allemaal weer in de boot en vertrokken we naar onze eerste snorkelplek. Ik had nog nooit gesnorkeld, maar was wel enorm enthousiast en benieuwd! We kwamen aan, kregen een korte uitleg en we mochten het water in. Ik deed mijn duikbril op, snorkel in mijn mond en verzamelde moed om het water in te gaan (onthoud, ik had geen wetsuit die mij warm kon houden). Het enige wat je kunt doen is gewoon erin plonzen. Dus dat deed ik maar. Drie… Twee… Een… *Plons*. Daar lag ik dan, in de oceaan. Verrassend warm eigenlijk, had ik niet verwacht. Toen kwam het moeilijkste. Kijken onder water en weten dat je door je mond kan ademen. Het kostte me best wat tijd om hieraan te wennen. Helemaal omdat het water best wild was, dat maakte het geheel wat lastiger. Ik kreeg daardoor ook regelmatig een lekkere slok zoute oceaanwater in mijn mond. Ik kan het je niet geheel aanraden om dat te drinken. Ik zal eerlijk zijn, ik kreeg een kleine hyperventilatie aanvalletje. Ik probeerde kalm te blijven, zwom terug naar de boot en kwam even op adem. Daar kreeg ik een soort van ‘frietje’ om te blijven drijven. Dat scheelde weer wat qua energie. Hierna ging het iets beter, maar het ademen onder water bleef een uitdaging.

IMG_0134IMG_0138IMG_0142IMG_0143

Hier onder water was een hoop koraal te zien van het Great Barrier Reef. Schitterend! Onder water is een complete wereld waar ik nog nooit geweest was. Vandaag voor het eerst deze schoonheid mogen ervaren! Ik zag wat visjes en wat kleine, doorzichtige kwallen. Mij was verteld dat er momenteel niets dodelijks in het water was, dus daar ging ik maar van uit. We zullen zien…

Na verloop van tijd vertrokken we naar de tweede plek. Hier was niet veel koraalrif meer over, vanwege cycloon Debby. Van de 90% dat er was, was er nog maar 10% over. Gelukkig begint het weer een beetje terug te groeien en besloten de vissen hier toch te blijven hangen. Hier was het water een stuk kalmer, wat het een stuk gemakkelijker maakte. Ik genoot van alles vissen (klein en enorm grote) en het beetje rif dat er nog was. Ik had ondertussen ook contact gelegd met iemand met een GoPro en die wilde best wat foto’s voor en van me maken en naar me toesturen na afloop. Dat zijn de foto’s die je hieronder kunt vinden.

IMG_0139IMG_0140IMG_0137IMG_0136IMG_0133

Ook dit was weer voorbij en we stapten weer in de boot. Ik ging naar mijn plek toe en besloot me nog niet aan te kleden, maar gewoon op deze manier op te drogen. Het idee was leuk, maar echt droog werd ik niet. Het water werd weer best wild en dat betekende veel golven, wat op zijn tijd weer veel plenzen water betekende. Maar wat een ervaring en wat was het gaaf! Vrij doorweekt kwamen we weer aan bij de haven van Airlie Beach. Daar wachtte de bus weer op ons en die bracht ons terug naar waar je naartoe moest. Voordat ik vertrok deelde ik nog even mijn gegevens met de fotograaf Chloe), zodat ik de foto’s kon krijgen,

Aangekomen bij de camping besloot ik lekker even te douchen. Dit was een goed idee, want ik was ondertussen best koud geworden. Ik kwam terug van de douche en voelde me lekker uitgeput. Ik had afgesproken om Valérie (van Fraser Island, zijn we er nog een beetje bij?) te ontmoeten in het centrum van Airlie Beach, maar ik kon mezelf er niet toe zetten om weer 2,5 kilometer heen en terug te lopen. Dus zei ik dat af, schaam schaam… Ondertussen zag ik mijn Nederlandse buren (van gister) ook weer terugkomen. Zij waren ook op Whitsunday Island geweest. Ik liep naar ze toe en vroeg hoe ze het vonden. Het even naar ze toe gaan mondde uit tot bijna de hele avond daar zitten. Ik kreeg een paar biertjes en ze nodigden me uit voor eten. Dat werd een authentieke Australische pizza.

Hollandse gezelligheid, dat was het! De dochters lieten me luisteren naar hun muziekstijl, ze wilden meer weten over wat ik doe tijdens de muzieklessen enzovoorts. Leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Ondertussen was er ook karaoke bezig. De jongste dochter wilde graag zingen, maar durfde niet alleen. Ik zei dat ik wel wilde, als ze een leuk liedje kon vinden. Uiteindelijk heb ik niet hoeven zingen. Zij gingen rond 20:00 uur aanstalten maken om te gaan slapen, dus besloot ik om dat ook te gaan doen. Ik werd echter een beetje afgeleid door de karaoke, dus bleef ik daar hangen tot ze klaar waren (om 21:00 uur).

IMG_5232

Nu lig ik in bed en schrijf ik deze blog. Ik ben lekker uitgeput van vandaag, maar wat was het fantastisch. Trouwens, een van de dingen waar ik achter ben gekomen sinds ik in Australië zit, is dat er een hoop dubbelgangers zijn. Ik heb al een hoop mensen ontmoeten die lijken op mijn (oud-)leerlingen of mensen die ik ken in mijn privéleven (niet dat ik die heb, maar alsnog). Best bijzonder!

Morgen ongeveer 3,5 uur rijden richting Townsville en misschien zelfs al naar Magnetic Island, hangt af van de tijd. Daarna niet veel te doen volgens mij. Een ding weet ik wel, ik ga lekker slapen vanavond! Dames en heren, welterusten en tot morgen!

Foto’s

1 Reactie

  1. Moeders:
    16 augustus 2019
    Wat geweldig zeg en wat een mooie foto's. Weer genoten van je mooie verhaal ❤