Dag 18: "I’m drivin’ around in my car. I’m drivin’ too fast, I’m drivin’ too far"

Dag lekkere bed, dag kopje thee, dag warme douche en dag fijn gezelschap. Vandaag is de dag dat ik weer de auto pak en mijn reis richting Cairns voortzet. Dit is hoe vandaag ging.

Ik werd voor de laatste keer lekker wakker in het bed in Doonan, bij Norbert, Brenda en Senna. De weersvoorspelling was vandaag minstens 28 graden, maar bij het wakker worden zag het er niet naar uit dat het mooi zou worden. Veel bewolking en geen zon te zien. Agh, ik ga toch rijden, dus dat maakt niet heel veel uit.

Ik pakte een douche, poetste mijn tanden, deed mijn haar, haalde de was van de lijn, pakte mijn tas in en at mijn ontbijt. Bijna precies hetzelfde als de andere dagen, behalve het inpakken van mijn tas. Ik praatte nog een beetje na met Brenda, vertelde mijn plannen voor vandaag en ruimde de auto alvast in. Ik haalde alles uit de koelkast (wat van mij was natuurlijk!) en legde deze in mijn “esky” (koelbox). Ik had ook een paar flesjes water in de vriezer gelegd, zodat die als koelelementen kunnen dienen (ideetje van Norbert en Brenda, erg handig!)

Rond 08:15 uur was het tijd om te vertrekken, Brenda ging Senna naar school brengen, dus dat was een mooie tijd voor mij om ook weg te gaan. Ik gaf ze allebei een Australische ‘goodbye’ (knuffel) en liep naar de auto. Daar ging ik voor de laatste keer de, best wel steile, heuvel af. Raam open en nog een keer tot ziens zeggen. Ook al kende ik deze kant van de familie niet zo goed (ze verhuisden naar Australië toen ik elf/twaalf was), ik ben blij dat ik ze ‘ontmoet’ heb. Wat een leuke en gastvrije familie! Nogmaals enorm bedankt voor de afgelopen dagen Norbert, Brenda en Senna! Hopelijk tot snel (in Australië of Nederland, jullie zijn altijd welkom in het, zij het iets minder, mooie Den Haag!).

De eerste top van vandaag was Tin Can Bay. Daar is de mogelijkheid tot het voeren van dolfijnen en een close encounter met ze. Het voeren hoeft van mij niet, want ik ben ertegen om deze wilde dieren te voeren. Maar ik zou ze wel graag willen zien. De weg daarnaartoe was goed anderhalf uur, dus dat is goed te doen. Onderweg had ik heerlijke, Australische Tim Tam’s, dus dat maakte de rit nog beter.

Daar aangekomen zocht ik de plek waar ik moest zijn. De website gaf al aan dat je het beste om 07:00 uur aanwezig kan zijn en dan om 08:00 uur gaan voeren. Dat zag ik niet zitten, want dan had ik te vroeg op gemoeten. Ik deed het op de gok en zag totaal geen dolfijnen. Ik bleef een beetje rondlopen op het strand (waar het eb was), maar geen dolfijnen. Wel zag ik een ander, schitterend fenomeen. Namelijk krabben. Er waren wel honderden kleine krabben die rondliepen op het strand. Als je doodstil stond zag je ze lopen, maar op het moment dat je bewoog, maakten de krabben een holletje om in te kruipen en schuilen. Het mooiste was het geluid dat je hoorde als al die kleine krabjes lopen. Eerst kon ik het niet thuis brengen, maar als je goed keek zag je ze allemaal lopen. Ik ga ervanuit dat het geluid van hun kwam.

Na hier een tijdje rondgelopen te hebben was het tijd om richting de tweede stop te gaan: Hervey Bay. Ik zocht op de app WikiCamps naar een camping in de buurt, klikte die aan en vertrok er naartoe. Dit was een twee uur durende rit, dus ook weer goed te doen. De rit daarnaartoe vond voor een groot deel plaats op een afgelegen weg. Heerlijk doorrijden is dat, vooral met mijn ‘Roadtrip Australia 2019’-playlist aan. Deze lijst staat elke rit aan, dus ik begin de teksten te leren en kan steeds meer meezingen. Ook komen er steeds meer nieuwe liedjes bij (Senna heeft er twee aangegeven die er volgens haar in moeten). Na de afgelegen weg kwam ik door een klein dorpje, wat er schitterend uitzag. Een kwartier voordat ik bij mijn eindpunt aan zou komen zag ik een benzinepomp. Eerst daar maar even tanken, zodat ik niet met een lege tank kom te zitten.

Ik kwam bij de camping aan en zag dat de receptie dicht was. Dan maar naar de volgende camping die hier dichtbij zit. Ik reed er naartoe en kwam bij de receptie aan. Daar hoorde ik dat er precies voor een nacht een plekje is. Dat komt goed uit, want ik hoef maar een nachtje te blijven! Wel een vrij duur plekje, maar het is niet anders voor nu. Ik vertelde dat ik ook naar Fraser Island toe wil dit weekend en ze zocht wat flyers op voor mij.

Vervolgens reed ik richting mijn plekje, deed de WiFi aan en zocht op het Internet naar de beste Fraser Island tour. Ik wilde daar 3 dagen, 2 nachten blijven. Dus de zoektocht begon. Uiteindelijk heb ik een mooie tour geboekt voor morgen tot en met zondag. Morgenochtend moet ik rijden naar River Head, waar ik met de ferry naar het eiland zal gaan. Daar word ik voor drie dagen (in een groep) rondgereden in een 4WD over heel het eiland en verblijf ik in een motel. Ik heb al van meerdere mensen gehoord dat dit een fantastische plek is, dus ik ben benieuwd!

Nadat dat geboekt was bedacht ik wat ik wilde doen vandaag. Ik besloot om vandaag nog een laatste relax dagje te doen, omdat ik de aankomende vier dagen druk bezig ga zijn (ik had het nog niet gezegd, maar maandag ga ik, als de walvissen het toelaten, zwemmen met de walvissen!) Relaxing it is! En dus trok ik mijn zwembroek aan. Het strand zit hier in de buurt, dus maar even een bezoekje brengen. Maar eerst lunchen en mijn koelbox even legen en alles in de koelkast leggen, de flesjes water in de vriezer, zodat alles gekoeld blijft tijdens de dagen dat ik op Fraser Island zit.

Op het strand aangekomen zag ik niet veel mensen (wel een mooie meid, maar die ging helaas weer weg…). Ik legde mijn spullen neer en liep in het water. Best fris, maar zoals de titel van gister al suggereerde: “The cold never bothered me anyway”. Ik bleef een tijdje in het water, liep weer naar mijn spullen, maakte wat foto’s van het strand en besloot om terug te gaan naar de camping, om het zwembad nog even in te gaan.

Ook het zwembad was best fris, maar ik trotseerde het weer. Daarna even opdrogen op de stoel en mijn social media checken. Tegen 16:00 uur liep ik weer naar mijn auto en pakte ik spullen om te douchen. Na een heerlijke, tweede warme douche van vandaag, kwam ik weer naar de auto om mijn bed klaar te maken, mijn tas voor dit weekend in te pakken en om te bedenken wat ik wilde gaan eten. Daar raakte ik in gesprek met mijn buren, twee oudere mensen die uit het zuiden van Australië komen. Ze zeiden dat ze de kou even ontvluchten, want ze kampten daar met veel stormen. Dan zitten ze hier goed, want het weer is fantastisch warm!

Ondertussen had ik bedacht wat ik wilde eten, noodles! Maar ik had ook nog een blik knakworsten, dus die ook maar warm gemaakt. Misschien niet de beste combi, maar wel lekker. Ik pakte alle benodigde spullen en liep naar de keuken. Daar maakte ik mijn eten en at ik het op. Ondertussen kwamen er nog meer mensen (allemaal 65+ers) die ook gingen koken. Ik besloot mijn MacBook te pakken en de blog van vandaag te schrijven. En daar zijn we nu.

Het avontuur gaat morgen echt weer beginnen, ook al zei ik dat het vandaag weer zou beginnen. Vrijdag tot en met zondag toeren over Fraser Island, maandag met de walvissen zwemmen en dan de volgende plek aandoen. Maar daar zijn we nog niet, eerst genieten van de dagen die gaan komen.

Het weer alleen zijn viel me wat zwaar vandaag, hoewel ik over het algemeen enorm kan genieten van op mezelf zijn, vond ik het gezelschap van de afgelopen dagen erg fijn. Het is dus weer even de knop omzetten en denken aan de toffe dingen die ik in de aankomende drie weken nog ga doen. Voor nu sluit ik blog dag 18 af, want ik verwacht niet dat ik nog veel ga doen vanavond. Op tijd naar bed, want ik moet morgen weer op tijd op. Fraser Island, here I come!