Dag 1: "Welcome to New York, it’s been waitin’ for you"

Vanmorgen ging al vroeg de wekker. Omdat vroege vluchten altijd extra spannend zijn (de vlucht zelf niet, maar het opstaan wel), heb ik extra wekkers gezet. De eerste ging om 04:55 uur. De ‘wake-up light’, het maakte me wel wakker, maar ik wist niet hoe gauw ik het licht weer uit moest gooien. De tweede wekker ging om 05:15 uur. Hoewel het nog steeds pijn deed om op te staan, moest ik er toch aan geloven. Ik stond op, pakte een douche en pakte de laatste spulletjes in.

Iets over 06:00 uur pakte ik de tram naar Den Haag Centraal, om vervolgens de trein te pakken van 06:33 uur. Dit verliep allemaal soepel en ik zat ruim op tijd in de trein, alwaar ik mezelf lekker settelde. Niet veel later kwam ik mijn collega tegen, die tegenover me kwam zitten. Op Leiden Centraal stapte mijn moeder in en vervolgden we de reis naar Schiphol.

Aangekomen op Schiphol zochten we waar we naartoe moesten. De vlucht van 09:55 uur richting JFK zou vertrekken vanaf departure 2, check-in 12-15, vanaf gate E2. Inchecken hadden we thuis al gedaan, dus we konden gelijk door naar de controle. We liepen door de poort, kwamen bij de controle aan. Daar mochten we alles in de tas laten zitten (behalve schoenen, die moest ik uitdoen) en we liepen er zo doorheen. Het enige wat er nog moest gebeuren was de paspoortcontrole. Ik stond in de rij voor de automatische controle en ook dit ging weer vlot. Wat fijn dat alles zo vlot gaat, nu maar hopen dat het zo vlot blijft gaan.

We liepen door Schiphol en besloten een kopje thee/koffie te drinken. Maar voordat we daar kwamen, liepen we langs een boekwinkel. Het is altijd verleidelijk om een boek te kopen, maar ik had al wat van huis meegenomen, dus leek het me niet verstandig om hier een boek te kopen. Mijn moeder kocht een boek en we vervolgden onze weg naar de warme dranken. Ik had een lekker kopje thee genomen en we namen plaats. Daar kwam ik tot de ontdekking dat het misschien wel handig is om een Amerikaanse stekker te kopen. Ik dronk mijn thee op en zocht een winkel waar ik de stekker kon kopen. De winkel was niet ver weg, dus dit was ook weer zo gedaan.

Bepakt met een Amerikaanse stekker was het tijd om richting de gate te lopen. Deze was dichtbij. We ploften neer op de stoelen en ik pakte mijn MacBook om alvast een stukje blog te schrijven. Voordat we gingen boarden was het tijd om nog even naar het toilet te gaan. Iets over 09:00 uur mochten we in de rij staan om in te stappen.

In het vliegtuig aangekomen, zocht ik mijn stoel (31H) op. Deze was weer lekker aan de zijkant. Ik moet zeggen dat er best wel wat beenruimte was. Dit zouden acht redelijk relaxte uurtjes worden. Het eerste wat ik deed toen ik zat, was kijken naar het aanbod van films. Ook dat zou weer goed komen. Ik maakte een lijstje (Rocketman, Yesterday, Green Book en X-Men: Dark Phoenix). Toen we eenmaal klaar voor vertrek waren, werd ons verteld dat de vlucht een stuk korter zou zijn. In plaats van acht uur, zou het ongeveer 7,5 uur zijn. Winning!

De eerste film werd al opgezet voordat we überhaupt vertrokken. Dat was Rocketman. Toen de film net afgelopen was, werd het eten geserveerd. Een goede reden om de film Yesterday eens op te zetten. Na het eten kreeg ik de welbekende ‘after-dinner-dip’. Ik besloot om mijn ogen even dicht te doen en de film te laten voor wat het is.

Na een heerlijke powernap, was het tijd om de film te vervolgen. Ik had mezelf de uitdaging gegeven om in ieder geval drie films te kijken, maar na de tweede film was ik er wel weer klaar mee. Ik pakte mijn iPhone, zette Spotify aan en luisterde naar de podcast ‘My Dad Wrote a Porno’. Hilarische podcast!

De vlucht vloog voorbij (see what I did there?). We landden inderdaad eerder dan gepland. Maar het uitstappen ging nog niet zo vlot. Er was een mechanisch foutje, waardoor de deur niet open kon. Dit duurde een kleine tien minuten, maar dan was het toch echt tijd om uit te stappen.

We liepen uit het vliegtuig en liepen een flink stuk naar de douane. Tijdens de wandeling zagen we al hoelang we zouden moeten wachten. De borden vertelden ons dat het 60 minuten zou duren. Ik kan je vertellen, dat werden er ongeveer 120! In de rij kwam ik ook een vader van een van mijn leerlingen tegen. De wereld is klein zoals je ziet.

Aangekomen bij de beste man van de douane, moest ik mijn paspoort en ESTA laten zien. Terwijl hij dit controleerde stelde hij vragen als ‘Wat mot je hier?’ en ‘Waar slaap je?’ Ik vertelde hem alles, gaf mijn vingerafdrukken en liep verder. Nu waren we echt in New York. Alhoewel, echt in New York…

We liepen het vliegveld uit en stapten in een van die iconische gele taxi’s. Dat we deze rit overleefd hebben mag een wonder genoemd worden. Al slingerend van de rechterbaan naar de linkerbaan, over uitdrijfvlakken, snel nog even invoegen, reden we van het vliegveld naar Central Park. Dit duurde een goede veertig minuten. Hoewel het niet het meest comfortabele ritje was, kon ik wel genieten van alles wat ik zag. Het weer was niet denderend, maar hierdoor rezen de wolkenkrabbers echt in de wolken.

Aangekomen bij het hotel, checkten we in en werd ons verteld welke kamer we hadden. We pakten de lift naar de 12e verdieping en zochten kamer 1248. Deden de deur open en dumpten onze spullen. De kamer ziet er netjes uit en doet wat het moet doen. We bleven niet lang, want we wilden de stad zien. En ik moest mijn New York Pass nog ophalen.

Hup de deur uit en de stad in. We moesten naar Madame Tussauds, want daar zou mijn pasje liggen. Dit was een lekkere wandeling en we konden ondertussen genieten van wat New York ons te bieden heeft. Vooral veel stoplichten, toeterende auto’s en veel voetgangers. Maar wat is dat het waard zeg! Hoe dichter we bij Madame Tussauds kwamen, hoe dichter we bij Times Square kwamen. Alle schermen lichten op en het werd ook steeds drukker.

Aangekomen bij Madama Tussauds haalde ik mijn pas op. Klaar om New York te ontdekken! We liepen nog een beetje verder over Times Square en genoten van alle lichtjes om ons heen (ondanks dat het nog niet donker was buiten!). Iets verderop zagen we het theater waar de voorstelling Tina uitgevoerd zou worden. Mijn moeder wilde daar graag naar toe en ook ik vind dat niet vervelend. We liepen het theater in en scoorden twee tickets voor morgenavond. Score!

We wandelden nog wat verder en zagen een enorme M&M-winkel. Daar moesten we natuurlijk ook even in. De winkel zat vol met kleuren, chocola en andere prul. We konden de winkel natuurlijk niet verlaten zonder een paar M&M’s te scoren. Zogezegd, zo gedaan. We verlieten de winkel en ik besloot dat het tijd was voor een biertje. We zagen de kroeg ‘The Playwright’ en gingen eens lekker genieten van een stoel en een drankje.

Tijdens het drankje, bedachten we hoe de avond eruit zou zien en wat we morgen gaan doen. De avond zou rustig worden. Iets eten bij TGIFriday en dan terug naar het hotel. Morgen weer vroeg op, want we moeten om 12:00 uur bij Battery Park zijn om richting het Vrijheidsbeeld te gaan. In de avond gaan we naar Tina.

We dronken ons drankje op en liepen naar het restaurant. Het was niet het gezelligste restaurant die je kunt vinden, maar het serveerde voer en daar ging het om. We aten lekker een hapje, genoten van een drankje en betaalden de rekening. Tijd om terug naar het hotel te gaan.

De wandeling terug was schitterend. Nu was het wel donker, dus de lichten kwamen beter tot hun recht. Helaas begon het wel steeds meer te regenen, dus kwamen we redelijk doorweekt aan bij het hotel.

Daar zitten we nu. Klaar om te gaan slapen. Het lijkt wel alsof ik weer in Australië ben. Het is 20:30 uur en ik ben verrot. Niet zo gek natuurlijk, want ik was vanmorgen al om 05:15 uur wakker (Nederlandse tijd) en het is hier zes uur eerder. Oftewel, een lange dag.

Ik sluit de blog daarom ook weer af en ga heerlijk genieten van een (hopelijk) goede nacht. Welterusten en tot morgen!